Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

«Φευγαλέα όνειρα» με κόκκους μελάνης

«Φευγαλέα όνειρα» με κόκκους μελάνης
8 Ιανουαρίου 2013
Πολιτισμός / Εκθέσεις





Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο: «Φευγαλέα όνειρα», με την τεχνική της μελανογραφίας του Δημήτρη Γκιούλτσου, θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 20.00 Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στην Αίθουσα Εικαστικών Εκδηλώσεων 6ου ορόφου. H Έκθεση θα διαρκέσει από 9 έως 31 Ιανουαρίου 2013. Η είσοδος είναι ε λ ε ύ θ ε ρ η για το κοινό.


Με τρόπο σχηματικά καθαρό, με λεπταίσθητη ευαισθησία και επιλογή γραφής την ακίδα του ραπιδογράφου ο Δημήτρης Γκιούλτσος καταχωρεί και σημασιοδοτεί, με αντιληπτική συνείδηση ξεκάθαρη, συνάφειες ταυτισμένες με τον άνθρωπο, κυρίως τη γυναίκα και το φυσικό περιβάλλον.
Η τεχνική ενός κατευθείαν χειρισμού στιγμογραφικής πινελιάς και η επιλογή μόνον του μαύρου χρώματος πάνω σε λευκές επιφάνειες, τον έχουν οδηγήσει σε σημεία προβολής εικόνων, που δίνουν έντεχνα τη δική τους σωματικότητα στο χώρο, συμπληρώνοντας με πυκνώσεις και αραιώσεις τα επίπεδα και τα πεδία ανάπτυξης της κάθε σύνθεσης. Η απόσπαση και η ανακατάταξη κάθε χωριστού, δομικού στοιχείου της είναι εμφανές ότι αξιοποιείται αφεαυτό από τους σχηματισμούς των στιγμών, προτείνοντας εκδοχές ανοιχτές σε ποικίλες ερμηνείες.

Τοπία άνυδρα, με ελάχιστα στοιχεία ζωής, όπως λ.χ ένα δέντρο ή ένα απλοποιημένο φύλλωμα, κύκλοι που υπονοούν τον ήλιο ή το φεγγάρι και αντανακλούν τους ιριδισμούς τους σε γήϊνες ή θαλάσσιες επιφάνειες, εκτάσεις ερημικές, δομημένες με οριζόντιες διαβαθμίσεις του άσπρου και του μαύρου, ακέφαλα τμήματα γυναικείων γυμνών, που υπονοούν με τα καμπυλόσχημα μέλη τους ότι αποτελούν μέρος της γεωφυσικής ακολουθίας, προβεβλημένα από τμήματα γυναικείων, κυρίως, προσώπων, με έμφαση στα καλογραμμένα μάτια, τμήματα από φιγούρες αλόγων, χαλάσματα πέτρινων σπιτιών και κροκάλες σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ποικιλόμορφες σε μέγεθος, όψη και σχήμα, αποτελούν τα βασικά θέματα της εικονοποιίας του.

Η ευχερής χρήση του ραπιδογράφου με σινική μελάνη αναδεικνύει την ικανότητά του να προσδίδει τη δέουσα σημασία σε κάθε συνθετικό του πόνημα, κάνοντάς το να δρά ως σύμβολο, ενταγμένο σ’έναν ευρύτερο εννοιολογικό κύκλο.

Οι συνειρμοί που γεννιούνται στην αποσπασματική τοποθέτηση θεμάτων, που σε κάποιες περιπτώσεις γίνονται τετραλογίες, η «αυθαίρετη» ή μη παράθεσή τους, που παραπέμπει σε αρχές του υπερρεαλισμού, ο υπαινικτικός χώρος, συνιστούν, παρά τη μινιμαλιστική φόρμα, μία διηγηματική πράξη με υπερβατικό και ονειρικό χαρακτήρα, κάτω από τον οποίο υποβώσκει και μία ποιητική διάθεση.
Ο ρόλος τους, κατά βάση, παραπέμπει σε αλληγορίες και οι προτεινόμενες εκφραστικές «αποχρώσεις» δείχνουν να οδηγούν σε περαιτέρω διεισδύσεις, επιστρατεύοντας ερμηνείες ανάλογες με την αντιληπτική ικανότητα του κάθε θεατή.

Η επίπονη πρακτική του Γκιούλτσου με αυτού του είδους τη γραφή, συνιστά την καλλιτεχνική φυσιογνωμία του έργου του, μέσα από την οποία ανασύρεται η εσωτερική λογική μιάς άλλης τάξης, μιάς άλλης υπόστασης, που αγγίζει τα όρια μιας υπαρξιακής πραγμάτωσης, πέρα από το ιδιωτικό και το προσωπικό.

Έλλη Κοκκίνη-Καπλάνη
Ιστορικός, Κριτικός Τέχνης
Προϊσταμένη Τμήματος Πολιτιστικών
Εκδηλώσεων & Εικαστικών Τεχνών
Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου