Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου: Όποιος αγαπά δεν έχει ποτέ μοναξιά!

 


Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου: Όποιος αγαπά δεν έχει ποτέ μοναξιά!

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου: Όποιος αγαπά δεν έχει ποτέ μοναξιά!

Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος.


Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη.

Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός.

Ο αληθινά ταπεινός χαίρεται περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. Δεν έχει απαιτήσεις από τους άλλους. Τους υπομένει, τους αποδέχεται, τους καλοδέχεται, προσεύχεται γι’ αυτούς.

Έτσι δεν στενοχωρείται. Στενοχωρούμεθα με τους άλλους γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς.

Είμαστε αρκετά αυστηροί μαζί τους, ενώ με τον εαυτό μας είμαστε αρκετά επιεικείς.

Θέλουμε μόνο να μας προσέχουν, να μας ακούν, να μας αγαπούν.

Είμαστε φειδωλοί στην προσοχή, στην ακοή, στην αγάπη απέναντι των άλλων.

Αποζητάμε την εκτίμηση, τον έπαινο, το πλήρες ενδιαφέρον των άλλων. Εμείς όμως είμαστε τσιγγούνηδες σε προσφορά.

Στεναχωριούνται εύκολα οι άνθρωποι, αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, θλίβονται και μελαγχολούν, γιατί η πίστη τους δεν είναι θερμή, η εμπιστοσύνη τους στο Θεό είναι χαλαρή κι η ελπίδα τους απομακρυσμένη.

Ο πιστός έχει πληροφορία βεβαιότητος, ενισχύσεως, εμπιστοσύνης και ελπίδος. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα αντιμετωπίζει ελπιδοφόρα.

Η ελπίδα στον Παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Θεό χαρίζει στον πιστό ειρήνη, γαλήνη, ηρεμία, παρηγορία, έλεος.

Γέροντες και γερόντισσες παλαιότερων εποχών με μεγαλύτερα και περισσότερα προβλήματα οπωσδήποτε, έκαναν με νόημα το σταυρό τους, καρτερούσαν φιλότιμα, υπόμεναν επίμονα και το «πρώτα ο Θεός» ή «έχει ο Θεός» ή «δόξα τω Θεώ» δεν ήταν διόλου σχήμα λόγου.

Οι σημερινοί φουσκωμένοι από έπαρση άνθρωποι θεωρούν μεγάλη ντροπή να σταυροκοπηθούν ή να επικαλεσθούν το Θεό και πιστεύουν πως η ευφυΐα τους, η πολυγνωσία τους, η πολυπραγμοσύνη τους θα λύσει όλα τους τα προβλήματα.

Να που όμως δεν τα λύνουν και είναι γεμάτες οι τσέπες τους αγχολυτικά, αναλγητικά, καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά.

Όσοι δε πίστεψαν στη θεοποιημένη λογική τους και στο υπερφίαλο εγώ τους πλανέθηκαν από μία επικίνδυνη αυτάρκεια, ένα μοντέρνο χριστιανισμό μιας φαρισαϊκής αγιότητος κι έγιναν παίγνια δαιμόνων. Η αγιότητα δεν είναι ποτέ αταπείνωτη, υποκριτική, εγωκεντρική, αφιλάδελφη και απομονωμένη.

Οι άγιοι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στα έργα τους αλλά ελπίζουν και επικαλούνται συνεχώς το άπειρο έλεος του Πανάγαθου Θεού.

Οι άγιοι παρακινούν κι εμάς τους αμαρτωλούς να συγκινηθούμε και να συνετισθούμε από τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν και έγιναν άγιοι.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου
Η εύλαλη σιωπή, Εκδόσεις Εν πλω

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε: Τι βοηθάει την προσευχή;

 


Γέροντας Κλεόπας Ηλίε: Τι βοηθάει την προσευχή;

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε: Τι βοηθάει την προσευχή;

Την προσευχή βοηθάει πολύ η ελεημοσύνη, δεδομένου ότι η ελεημοσύνη είναι πτέρυγα της προσευχής (Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Λόγος 28).


Επίσης την βοηθούν η ησυχία και η εγκράτεια κατά τον λόγο, που λέγει: Από τους σπόρους του ιδρώτος της νηστείας αυξάνεται ο στάχυς του πληρώματος της σοφίας και η ησυχία είναι η κορυφή της τελειότητας για τους προσευχομένους.

Και πάλι, αυτός που δοκίμασε την γλυκύτητα της προσευχής θα φυγή από την ηδονή σαν ένα άγριο γαϊδούρι.

Την προσευχή βοηθάει ακόμη η ταπείνωσης, διότι, κατά τους Αγίους Πατέρας, οποίος δεν θεωρεί τον εαυτό του ότι είναι αμαρτωλός, η προσευχή του δεν είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό, λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Και πάλι την βοηθούν τα δάκρυα και το πένθος διότι, κατά τον ίδιο άγιο συγγραφέα «τα δάκρυα στην προσευχή είναι σημείο του ελέους του Θεού». Υπάρχουν ακόμη πολλά αλλά έργα που βοηθούν στην πρόοδο της προσευχής, αλλά αυτά είναι τα σπουδαιότερα.

Ενώ τα καλά έργα που γεννιούνται από την προσευχή είναι ομοίως πολλά: Η πίστης, η ελπίδα, η ευσπλαχνία, η υπομονή, η εγκράτεια κ.λ.π. Το ανώτερο αγαθό έργο που βλαστάνει από την ιερά προσευχή είναι η Θεία αγάπη, όπως λέγουν οι περισσότεροι Άγιοι Πατέρες.

Μέσα στην ησυχία των Κατουνακίων…

 


Μέσα στην ησυχία των Κατουνακίων...

Μέσα στην ησυχία των Κατουνακίων…

Εάν εγώ μέσα στην ησυχία των Κατουνακιων λέω εκατό ευχές τη μέρα και σεις μέσα στην τύρβη της πόλης και τις υποχρεώσεις της εργασίας και της οικογένειας λέτε τρεις ευχές, είμαστε ίσα. (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Προσευχές στον Κύριο για κάθε μέρα

 


Προσευχές στον Κύριο για κάθε μέρα

Προσευχές στον Κύριο για κάθε μέρα

24 Μικρές Προσευχές στον Κύριο για κάθε μέρα για να βοηθάει ο Θεός τον άνθρωπο στον καθημερινό του αγώνα.


1. Κύριε, μη στερήσης με των επουρανίων σου και αιωνίων αγαθών.

2. Κύριε, λύτρωσαί με των αιωνίων κολάσεων.

3. Κύριε, είτε λόγω είτε έργω είτε κατά νουν και διάνοιαν ήμαρτον, συγχώρησόν μοι.

4. Κύριε, λύτρωσαί με από πάσης ανάγκης και αγνοίας και λήθης και ραθυμίας και της λιθώδους αναισθησίας.

5. Κύριε, λύτρωσαί με από παντός πειρασμού και εγκαταλείψεως.

6. Κύριε, φώτισον την καρδίαν μου, ην εσκότισεν η πονηρά επιθυμία.

7. Κύριε, εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω, συ δε ως Θεός ελέησόν με.

8. Κύριε, ίδε την ασθένεια της ψυχής μου και πέμψον την χάριν σου εις βοήθειάν μου, ίνα εν εμοί δοξασθή το όνομά σου το άγιον.

9. Κύριε Ιησού Χριστέ, έγγραψον το όνομα του δούλου σου εν βίβλω ζωής, χαριζόμενός μοι και τέλος αγαθόν.

10. Κύριε ο Θεός μου, ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν, αλλ’ αρξαίμην ποτέ τη ευσπλαγχία σου.

11. Κύριε, βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός σου.

12. Κύριε ο Θεός του ουρανού και της γης, μνήσθητί μου του αμαρτωλού, του αισχρού, του πονηρού και βεβήλου κατά το μέγα έλεός σου, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.

13. Κύριε, εν μετανοία με παράλαβε και μη εγκαταλίπης με.

14. Κύριε, μη εισενέγκης με εις πειρασμόν.

15. Κύριε, δος μοι έννοιαν αγαθήν.

Προσευχές στον Κύριο για κάθε μέρα

16. Κυριε, δος μοι δάκρυον και μνήμην θανάτου και κατάνυξιν.

17. Κύριε, δος μοι των λογισμών μου εξαγόρευσιν.

18. Κύριε, δος μοι ταπείνωσιν, εκκοπήν θελήματος και υπακοήν.

19. Κύριε, δος μοι υπομονήν, μακροθυμίαν και πραότητα.

20. Κύριε, εμφύτευσον εν εμοί την ρίζαν των αγαθών, τον φόβον σου.

21. Κύριε, αξίωσόν με αγαπάν σε εξ όλης της ψυχής μου και της διανοίας μου και της καρδίας, και τηρείν εν πάσει το θέλημά σου.

22. Κύριε, σκέπασόν με από τε ανθρώπων πονηρών και δαιμόνων και παθών και από παντός μη προσήκοντος πράγματος.

23. Κύριε, ως κελεύεις, Κύριε, ως γινώσκεις, Κύριε, ως βούλει, γενηθήτω το θέλημά σου εν εμοί.

24. Κύριε, το σον θέλημα γενέσθω και μη το εμόν, πρεσβείαις και ικεσίαις της Παναγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων σου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας. Αμήν.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Το μέτρο της αγάπης κι η οδύνη της ψυχής…

 

Το μέτρο της αγάπης κι η οδύνη της ψυχής...

Κατά το μέτρο της αγάπης κι η οδύνη της ψυχής…

«Όσον μεγαλυτέρα η αγάπη, τόσον μεγαλυτέρα η οδύνη της ψυχής.
Όσον πληρεστέρα η αγάπη, τόσον πληρεστέρα η γνώσις.


Όσον φλογωτέρα η αγάπη, τόσον εμπυρωτέρα η προσευχή.
Όσον τελειωτέρα η αγάπη, τόσον αγιώτερος ο βίος».

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και η δύναμη της προσευχής

 


Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και η δύναμη της προσευχής

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και η δύναμη της προσευχής

Πως οι Άγιοι του Θεού γκρεμίζουν τους μάγους.


Πως η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου βοήθησε τη μαγεμένη γυναίκα

Κάποτε ζούσε μια γυναίκα στην Οσία της Καππαδοκίας πλούσια και ευγενής, που ήταν αρραβωνιασμένη με ένα νέο. Μετά από λίγο καιρό η γυναίκα μετάνιωσε για τον αρραβώνα της και για να μην την ενοχλεί ο νέος, πήγε στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου να γίνει μοναχή.

Ο δε διάβολος την φθόνησε γι αυτό που έκανε και άναψε στον μνηστήρα μία παράφορη αγάπη και έναν ξέφρενο έρωτα. Μη μπορώντας ο νέος να την βγάλει από το μοναστήρι κατέφυγε σε έναν μάγο μάντη και αστρολόγο και του έταξε πολλά χρήματα να φέρει την γυναίκα με τις μαγείες του στο θέλημά του. Έπραξε λοιπόν ο μάγος, τις τέχνες του διαβόλου του εκεί στην Καππαδοκία. Τα μάγια έπιασαν στην γυναίκα και έχασε τα λογικά της και άρχισε να ουρλιάζει και να φωνάζει το όνομα του πρώην αρραβωνιαστικού της γυρίζοντας πέρα δώθε μέσα στο μοναστήρι. Φοβέριζε δε, ότι αν δεν της ανοίξουν τις πύλες του μοναστηριού να φύγει, θα πνιγεί και θα κάνει και άλλα κακά.

Βλέποντας και ακούγοντας η Αγία Ειρήνη όλα αυτά, έκλαιγε και θλιβότανε λέγοντας: «Αλίμονό μου την άθλια ότι για την αμέλειά μου γίνονται όλα αυτά και ο πονηρός διάβολος επιβουλεύεται τα πρόβατα του Χριστού». Αλλά παίρνοντας μέσα της δύναμη από τη χάρη του Θεού επιτίμησε τον διάβολο λέγοντάς του: «Πονηρέ διάβολε ο Χριστός δεν σ’ αφήνει να καταπιείς την αδελφότητά μου». Τότε μάζεψε την αδελφότητα και αφού δίδαξε και νουθέτησε πως να φυλάγονται από τις πανουργίες του διαβόλου, πρόσταξε να νηστέψουν όλη την εβδομάδα και να προσευχηθούν κάνοντας και χίλιες μετάνοιες ημερησίως για τη σωτηρία της αδελφής που βίωνε τον πειρασμό. Μετά από αυτό την τρίτη νύχτα βλέπει η Αγία Ειρήνη μπροστά της εκεί που προσευχότανε τον Μέγα Βασίλειο να της λέει: «Γιατί Ειρήνη μας επιπλήτεις ότι αφήνουμε και γίνονται στην πατρίδα μας τα μιαρά και τα σκοτεινά των οργάνων του Σατανά; Μόλις ξημερώσει παράλαβε την άρρωστη δόκιμη και οδήγησέ την στην Παναγία των Βλαχερνών και εκεί θα έλθει η Μητέρα του Δεσπότη Χριστού να την θεραπεύσει».

Αυτά είπε ο Άγιος και έγινε άφαντος.

Το πρωί η Αγία Ειρήνη πήρε την πάσχουσα μαζί με δυο αδελφές συνοδεία και αφού έφθασαν στο Ναό των Βλαχερνών προσευχήθηκαν όλη την ημέρα και τη νύχτα. Στα μέσα της νυκτός όμως από την κούραση κοιμήθηκαν. Βλέπει τότε στον ύπνο της η Αγία Ειρήνη λαό πολύ, ο οποίος ετοίμαζε το δρόμο χρυσοφορεμένο και πάμφωτο ραντίζοντάς τον με ευωδιαστά άνθη και θυμιάζοντας.

Τότε η Αγία Ειρήνη ρώτησε γιατί γίνονται όλα αυτά. Ακούει δε εκείνη τη στιγμή να της λένε: «Έρχεται η Μητέρα του Θεού, ετοιμάσου και συ να την υποδεχθείς και να αξιωθείς να την προσκυνήσεις». Σε λίγο η Παντάνασσα με πλήθος αστραπηφόρων αγγέλων εμφανίσθηκε. Το πρόσωπό της ήταν τόσο λαμπερό που δεν μπορούσε κανείς να δει. Αφού η Παναγία είδε όλους τους αρρώστους ήλθε και στη μαθήτρια της Ειρήνης. Τότε έπεσε στα άχραντα πόδια της Παναγίας η Αγία Ειρήνη έμφοβη και έντρομη άκουσε δε να μιλάει η Θεοτόκος στον Άγιο Βασίλειο και να τον ρωτάει τι χρειάζεται η Ειρήνη. Ο Άγιος ανέφερε την ιστορία της νέας. Τότε είπε πάλι η Παναγία: «Καλέστε και την Αγία Αναστασία» και όταν ήλθε είπε και προς αυτήν: «Υπάγετε μαζί με τον Βασίλειο στην Καισαρεία εξετάστε με επιμέλεια και θεραπεύστε την κόρη γιατί ο Θεός και ο Υιός μου την χάρη αυτή σας έδωσε να θεραπεύετε αρρώστους».

Τότε προσκύνησαν οι Άγιοι την Θεοτόκο και έφυγαν για να πράξουν το θέλημα του Θεού. Η δε Αγία Ειρήνη άκουσε φωνή που της έλεγε να επιστρέψουν στο μοναστήρι τους και θα γίνει καλά η νέα. Πράγματι γύρισαν στο μοναστήρι χαρούμενες. Ήταν μέρα Παρασκευή και μαζεύτηκαν όλες οι αδελφές στον Εσπερινό και η Αγία Ειρήνη είπε σ’ όλες τις αδελφές να παρακαλέσουν τον Θεό μετά δακρύων. Μέσα σ’ όλη αυτή την κατάνυξη ξαφνικά εμφανίστηκαν η Αγία Αναστασία και ο Άγιος Βασίλειος δίνοντας στην Ειρήνη ένα δέμα. Μόλις το έλυσαν οι μοναχές βρήκαν μέσα διάφορες μαγείες με σπάγγους, τρίχες, μολύβια καταδέσματα γραμμένα ονόματα δαιμόνων, είδωλα από μόλυβδο, ένα ομοίωμα άνδρα και το άλλο της νέας κολλημένα και άλλες βρωμιές.

Οι μοναχές ευχαριστούσαν τον Θεό για αυτό το μέγα θαύμα και η Αγία Ειρήνη έστειλε στην Παναγία των Βλαχερνών λάδι για τη Θεία Λειτουργία και όλα τα μαγικά στον Ιερέα να τα κάψει. Έτσι και έγινε, μετά από τη Θεία Λειτουργία ο Ιερέας έχρισε τη μαγεμένη νέα με λάδι από την καντήλα της Παναγίας και όση ώρα καίγονταν στη φωτιά τα μάγια ακούγονταν φωνές σαν από γουρούνια που τα σφάζουν. Μ’ αυτό τον τρόπο λύθηκε η νέα από τον διάβολο και τα έργα του μάγου και παρέμεινε μοναχή πλάι στην Αγία Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντου.

Μοναχός Κυπριανός αγιορείτης

Η Θαυματουργική χάρη του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω

 



Η Θαυματουργική χάρη του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω

Η Θαυματουργική χάρη του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω

Ο Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στα τέλη του ΙΕ´ αιώνα στο χωριό Πλατίνα της επαρχίας Φαναρίου Τρικάλων, από ευσεβείς γονείς.

Κάποια γυναίκα που ήταν χήρα και είχε δυο παιδιά, τον Δημήτριο και τον Αρσένιο ζούσε κοντά στον Όλυμπο όπου μόναζε ο Όσιος Διονύσιος. Έτυχε και αρρώστησε το ένα της παιδί, ο Αρσένιος από μία πολύ άσχημη ασθένεια και πρήσθηκε το πρόσωπό του και η μητέρα του ονόματι Ζωή έπεσε σε βαθιά θλίψη. Ακούσας ο Δημήτριος για τον Όσιο Διονύσιο είπε στη μητέρα του: «Αν δεν πάω τον Αρσένιο στον Όσιο Διονύσιο δεν θεραπεύεται». Η μητέρα του, του απάντησε να πάνε. Όταν ήλθαν στον Ιερομόναχο τότε Διονύσιο τους υποδέχθηκε με την Αγάπη του Χριστού. Διάβασε ο Όσιος ευχές στον Αρσένιο και έχρισε το πρόσωπό του με άγιο έλαιο και σε λίγες μέρες θεραπεύθηκε.

Παραμείνας στο μοναστήρι ο Αρσένιος για λίγες μέρες πόθησε να γίνει μοναχός και συμβουλεύθηκε και τον αδελφό του Δημήτριο, ο οποίος τον παρότρυνε να το κάνει. Όταν ο Δημήτριος γύρισε στο σπίτι του, εξιστόρησε στη μητέρα του τι έγινε και εκείνη αμέσως απαρηγόρητη έκλαψε. Κάποια γυναίκα που τὴν είδε σ᾿ αυτή την κατάσταση, την συμβούλεψε να καταφύγει για βοήθεια σε μια μάντισσα. Πράγματι η μάντισσα έκανε την κακοπραγία επικαλούμενη με επωδὲς τον έξαρχο των δαιμόνων τον οποίο τον έστειλε στον Όλυμπο να βγάλει από τη Μονή τον Αρσένιο.

Η θεία Δύναμη όμως που σκέπαζε το Μοναστήρι, τον έδιωξε και όταν γύρισε ντροπιασμένος στη μητέρα του Αρσενίου άπρακτος την έσφιγγε από το λαιμό, την έδερνε και της έλεγε: «Γιατί με έστειλες στον Ασκητή Διονύσιο, τον δούλο του Θεού που δεν μπορώ να τον πλησιάσω;» και συνέχιζε να την κλωτσάει και να την μαστιγώνει.

Τότε τόσο πολύ υπέφερε, που από τις φωνές της έτρεξε ο κόσμος, να δει τι συμβαίνει. Την βρήκαν σε ελεεινή κατάσταση και εκείνη ομολόγησε το τι έπραξε. Τότε η ίδια έστειλε τον Δημήτριο να φέρει τον Όσιο να την βοηθήσει. Ο Άγιος ήλθε και την βοήθησε και απαλλάχθηκε από τον δαίμονα. Μετά από αυτό, τόσο αγάπησε τους Μοναχούς, ώστε έγινε και αυτή Μοναχή καθώς επίσης και ο Δημήτριος.

Μοναχός Κυπριανός αγιορείτης