Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

 

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Αυτό μας ζητάει τώρα ο Θεός! Να Τον βάλουμε σαν κεντρικό στόχο, σαν κεντρικό λατρεμένο πρόσωπο της ψυχής μας!

ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ, Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!

Και μιλάω για τον ΘΕΪΚΟ ΕΡΩΤΑ και άλλοι παρεξηγούνται λέγοντας:

«Γιατί δεν μας λες για την αγάπη;»

Μα, Η ΑΓΑΠΗ είναι κάτι γενικό, που δόθηκε σαν «κατ’ εικόνα».

Ο ΕΡΩΤΑΣ είναι αυτό, που θα αποκτήσεις εσύ, για να πετύχεις το «καθ’ ομοίωσιν». Γιατί, μέσα στο θεϊκό έρωτα ανακαλύπτεται και φανερώνεται και ζωοποιείται και εμποτίζεται η ψυχή ενός ανθρώπου. Όταν εμποτιστεί από το άγιο Πνεύμα, τότε όλος είναι φως, όλος είναι χαρά!

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ και πέστε Του:

«Πανάγιο Πνεύμα, εσύ που ξέρεις τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, εσύ που ανακαλύπτεις μέσα στις ψυχές μας, τους καλύτερους δρόμους για τον καθένα, για να φτάσουμε κοντά στον Βασιλιά Θεό Πατέρα μας, αποκάλυψε και σε μας, τους μυστικούς δρόμους εκείνους που θα γίνουμε ένα με τον Βασιλιά Θεό μας!»

 Όσοι πρώτα θα το αναζητήσουν και μετά θα το ανακαλύψουν, για να το γευθούν στη συνέχεια, αυτοί θα μπορούν να φωνάζουν:

«Θεέ της καρδιάς μου, πλημμύρισέ με, με τον θεϊκό Σου έρωτα, με το πανάγιό Σου Πνεύμα, την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό Σου θέλημα και… και τι άλλο; ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ… Δώσε μας αυταπάρνηση, να κόβουμε τα θελήματά μας, για να ζεις μονάχα Εσύ μέσα σε μας».

Είναι αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος:

«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». (Γαλ. β', 20)

Πολλοί θα τα ακούσουν, λίγοι θα τα αφήσουν στη καρδιά τους, και πολλοί ελάχιστοι θα τα ζήσουν.

Εύχομαι εσείς να είστε από αυτούς τους ανθρώπους που τα άκουσαν, τα έβαλαν μέσα στη καρδιά τους και που τώρα είναι έτοιμοι να τα ζήσουν.

Και όταν θα ξεκινήσετε να τα ζείτε, λέγοντας τις μυστικές εκείνες λέξεις, τα κλειδιά εκείνα, που μπαίνουν στην πόρτα για να την ανοίξουν, που είναι:

«Γλυκιά μου Αγάπη, γλυκέ μου Ερώτα, γλυκέ μου Ιησού, Ουράνιε μου Πατέρα, Θεέ της καρδιάς μου…». Αυτοί είναι οι κωδικοί μέσα από τους οποίους, ανοίγονται τα μυστήρια του Ουράνιου διαδικτύου.

Εύχομαι όλοι σας, αυτό να αναζητάτε, αυτό να ακολουθάτε, και μ’ αυτό τώρα να ζείτε.

Γιατί αν το ζήσετε, τότε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που έχετε στο σπίτι σας, θα είναι σαν τα σκύβαλα, δεν θα έχουν αξία.

Ο ερωτευμένος μόνο τον έρωτα κοιτά, δεν κοιτάει τίποτα άλλο. Και θέλω να το πω αυτό, γιατί, το μυστικό της μεγάλης αυτής ευλογίας, δεν δίνεται μόνο σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δήθεν ευσεβείς, που ξέρουν να κάνουν μια μετάνοια, που ξέρουν να κάνουν έναν εσπερινό, που ξέρουν να κάνουν καμιά αγρυπνία και καμιά προσευχή… Όχι.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΕΡΩΤΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ, έστω κι αν είναι ο μεγαλύτερος αλήτης των αιώνων. Ξέρετε γιατί;

Για τον απλούστατο λόγο. Ότι, όλοι έχουν τη δυνατότητα να ερωτευθούν.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί στον τελευταίο αλήτη του κόσμου να ερωτευθεί μια κοπέλα;

Μπορεί να του το αρνηθεί κανένας;

Είναι το μόνο πράγμα, που έχει χαριστεί σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στον πιο τελευταίο άνθρωπο.

Γι’ αυτό σας λέω, όλοι έχουμε την ίδια δυνατότητα: 
«ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ!»

Και, έρωτας σημαίνει: «Να Του αφοσιωθείς, να Τον εμπιστευτείς, να Τον υπακούς, όπως το μωρό την μαμά του»!

Εύχομαι ο Θεός να σας ευλογήσει όλους!

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ";

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ το όνομα του Κυρίου, "ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ";

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ σημαίνει "Ο Θεός είναι μαζί μας".

"ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ" (Ματθ. 1, 23)

Μία ἀπορία διατυπώνεται σχετικά μέ τό ὄνομα Ἐμμανουήλ. Αὐτό τό ὄνομα θά ἔπαιρνε ὁ Μεσσίας ὅπως προφήτευσε ὁ Ἠσαΐας 800 χρόνια πρό Χριστοῦ καί ὅπως προεῖπε ὁ ἄγγελος στόν Ἰωσήφ τήν νύχτα τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός ὅμως κατά τήν ἡμέρα τῆς περιτομῆς του ὀνομάστηκε Ἰησοῦς. Τί συνέβη λοιπόν;

Στήν προφητεία του ὁ Ἠσαΐας ἀπευθυνόμενος στόν «οἶκον Δαυΐδ», στούς ἀπογόνους τοῦ Δαυΐδ, δηλαδή στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, λέει· «Καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἠσ 7,14). Στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, ὅπου ὁ ἄγγελος ἐπαναλαμβάνει στόν Ἰωσήφ τά λόγια τοῦ προφήτη, λέει γιά τόν λαό· «καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Μθ 1,23). Καί στίς δύο περιπτώσεις ὁ ἰσραηλιτικός λαός εἶναι ἐκεῖνος πού θά δώσει στόν Μεσσία τό ὄνομα Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει «ὁ Θεός μεθ' ἡμῶν».

Κατά τήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ὁ Κύριος δέχθηκε τήν περιτομή καί ὀνομάστηκε Ἰησοῦς, πού σημαίνει «ὁ Κύριος σώζει». Βέβαια ὑπῆρχαν καί ἄλλοι Ἰσραηλῖτες μέ τό ὄνομα αὐτό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅμως ἦταν ὄνομα καί πρᾶγμα Ἰησοῦς, Σωτήρ, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος πού ἦρθε γιά νά σώσει τούς ἀνθρώπους. Καί τό ἀπέδειξε αὐτό μέ τή ζωή του. Δέν ἔστειλε ἄγγελο ἤ ἀρχάγγελο γιά νά συναναστραφεῖ μαζί μας, νά μᾶς διδάξει καί νά μᾶς σώσει, ἀλλά ἦρθε αὐτός ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἕνωσε τήν ἀνθρώπινη φύση μέ τή θεότητά του. Αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια τοῦ θείου σχεδίου ἐκφράζει τό ὄνομα Ἐμμανουήλ.

 

Ὅταν ἄρχισε τή δημόσια δράση του ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δημιούργησε μία κρίση στήν κοινωνία τοῦ Ἰσραήλ. Πολλοί τόν ἀποδοκίμασαν, τόν πολέμησαν καί ἔφτασαν νά τόν καρφώσουν στόν σταυρό. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὅμως, οἱ «τεταγμένοι εἰς ζωήν αἰώνιον», βλέποντας ἀπό κοντά τή ζωή του, ἀκούγοντας τή διδασκαλία του, παρακολουθώντας τά θαυμάσια σημεῖα πού ἔκανε, ἀναγνώρισαν στό πρόσωπό του ἀρχικά τόν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ καί στή συνέχεια τόν Μεσσία. Ὅταν μάλιστα ἔγινε τό μεγαλύτερο σημεῖο, ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ἀπό τό στόμα τοῦ Θωμᾶ ἀκούγεται ἡ ὁμολογία «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Αὐτός πού σάν ταπεινός ἄνθρωπος ἔζησε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, αὐτός πού συγκλόνισε μέ τή διδασκαλία του καί εὐεργέτησε μέ τά σημεῖα πού ἔκανε, εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Θεός πού ἔζησε μαζί μέ μᾶς, ὁ Ἐμμανουήλ.

Ἐμμανουήλ εἶναι τό ὄνομα πού διαλαλεῖ αἰώνια στήν ἀνθρωπότητα τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τή μεγάλη του συγκατάβαση. Ἀκόμη, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία πολλῶν πατέρων, πού ἔζησαν στά χρόνια πού ἔσειαν τήν Ἐκκλησία οἱ χριστολογικές ἔριδες, ὁ τίτλος Ἐμμανουήλ περικλείει τή διδασκαλία γιά τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ· τήν ἀνθρώπινη (μεθ' ἡμῶν) καί τή θεϊκή (ὁ Θεός). 

Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἀπαντώντας στό ἐρώτημα γιατί ὁ Κύριος δέν ὀνομάστηκε Ἐμμανουήλ, ἀλλά Ἰησοῦς, ἐκτός ἀπό τό λόγο πού ἤδη ἀναφέραμε, ὅτι δηλαδή τό ὄνομα αὐτό θά τοῦ ἔδιναν οἱ ὄχλοι, ὁ λαός, ἀναφέρει καί ἕναν ἀκόμη, ὅτι συνηθίζει ἡ ἁγία Γραφή «τά συμβαίνοντα πράγματα ἀντί ὀνομάτων τιθέναι». Στό Ἠσ 8,3 π.χ., δίδεται ὡς ὄνομα παιδιοῦ ἡ φράση «ταχέως σκύλευσον ὀξέως προνόμευσον», γιατί μέ τή γέννηση αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ θά γινόταν λαφυραγώγηση. Ἀκόμη, στό Ἠσ 1,26 λέει ὅτι ἡ Ἰερουσαλήμ «κληθήσεται πόλις δικαιοσύνης», γιατί θά ἐπικρατήσει σ' αὐτήν ἡ δικαιοσύνη. Ἔτσι, τό «καλέσουσι Ἐμμανουήλ» σημαίνει θά δοῦν τόν Θεό μαζί μέ τούς ἀνθρώπους. Καί βέβαια ὁ Θεός πάντοτε ἦταν μαζί μέ τούς ἀνθρώπους, ποτέ ὅμως δέν ἦταν τόσο ὁλοφάνερα. Τώρα πού ἐνηνθρώπησε, πού πῆρε σάρκα ἀνθρώπινη, πού «ἐπί γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βρχ 3,38), οἱ ἄνθρωποι τόν ἀναγνωρίζουν καί ἀναφωνοῦν· «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός», νά, ὁ «Ἐμμανουήλ»! 

Τό ὄνομα Ἐμμανουήλ, λοιπόν, ὡς ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἀναφέρεται στήν ἁγία Γραφή μόνο προφητικά. Ἡ ἔννοιά του ὅμως, τό μεγάλο γεγονός νά ἔρθει ὁ Θεός νά μᾶς ἐπισκεφθεῖ, νά γίνει ἄνθρωπος καί νά μείνει γιά πάντα μαζί μας κι ἐμεῖς μαζί του, τό τονίζει πολλές φορές ὁλόκληρη ἡ Καινή Διαθήκη. Τό ὄνομα Ἐμμανουήλ ἀποτελεῖ ἕνα γλυκόηχο ἀντίλαλο τοῦ ὀνόματος Ἰησοῦς, τόν ἀπόηχο τῆς ἐπιγείου δράσεως τοῦ Κυρίου.

✟... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Παραξενεύεστε που σας το λέω τώρα, τέτοια εποχή;
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ χειμώνα καλοκαίρι έτσι ευχόταν σε όλους. Τυχαίο άραγε;
Δεν νομίζω...
✟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!!
Η ζωή του Χριστιανού πρέπει να είναι, ακόμα και σε καιρούς θλίψεις, πλημμυρισμένη από αναστάσιμη χαρά!!!
Αυτή ήταν η πρώτη ΕΥΧΗ αλλά και ΕΝΤΟΛΗ του Χριστού μετά την Ανάσταση Του!
ΧΑΙΡΕΤΕ! (Ματθ. 28:9)
Τον σταυρικό πόνο της καρδιακής μας ταπείνωσης πρέπει πάντα να τον σκεπάζει και να τον υπερκαλύπτει το ένδυμα της αναστάσιμης χαράς!

…….. * …….. *…….. *……..

Η αναστάσιμη χαρά στα πρόσωπα των Χριστιανών αποτελούσε το δυνατότερο κήρυγμα την εποχή των πρώτων Χριστιανών αλλά κι έπειτα!

«Πως είναι δυνατόν οι Χριστιανοί να είναι τόσο χαρούμενοι», αναρωτιόντουσαν όλοι. «Αυτοί δεν έχουν προβλήματα; Γιατί λάμπουν τα πρόσωπά τους έτσι;»
Μα, έλαμπαν γιατί ζούσαν εν Χριστώ ζωή!!!
Πίστευαν στην δύναμη του Βαπτίσματος, της Θείας Κοινωνίας, της πίστης στην αιώνια ζωή!!!

…….. * …….. *…….. *……..

✟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ;

Ακόμα κι αν λέμε ότι δεν μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τα πάθη μας, την μετάνοιά μας μπορούμε να την ελέγξουμε! Γιατί, όμως, πολλοί Χριστιανοί αναβάλλουμε συνεχώς την μετάνοιά μας, συνεχίζουμε να βρωμίζουμε το ένδυμα της ψυχής μας και δεν το πλένουμε τακτικά στον κλίβανο της αγάπης του Θεού; Γιατί όλοι αρεσκόμαστε στην καθαριότητα του σώματος και παραμελούμε την καθαριότητα της ψυχής; Ας μην ξεχνάμε, όπως το λούσιμο του σώματος χαρίζει μια καλή διάθεση στο σώμα μας, έτσι και το λουτρό της μετανοίας, χαρίζει ανάπαυση στην ψυχή μας! ΜΕΤΑΝΟΙΑ – ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ λοιπόν!

…….. * …….. *…….. *……..

✟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΑΚΤΙΚΑ;

Γεμίζουν οι εκκλησίες από κόσμο… Πόσοι όμως μεταλαβαίνουμε;
Σχολιάζουμε όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι της εποχής μας ποιες είναι οι αμαρτίες μας και πόσο ανάξιοι είμαστε να κοινωνάμε, ξεχνάμε όμως να υπερτονίσουμε τον πρώτο κανόνα του πηδαλίου της Εκκλησίας που λέει:
«Πρέπει να αφορίζονται όσοι πιστοί ακούνε τις γραφές αλλά δεν παραμένουν με προσευχή και σκοπό την μετάληψη της θείας Κοινωνίας. Αυτοί γίνονται αιτία να υπάρχει αταξία στην Εκκλησία.»
Τόση αξία έχει η Θεία Κοινωνία για τους Χριστιανούς. Είναι η πηγή της ζωής!
Εμείς σήμερα αλλάξαμε τους όρους. Να πηγαίνουμε εκκλησία αλλά να μην συμμετέχουμε στη θεία Κοινωνία. Είναι αμαρτία για πολλούς η μετάληψη! Αν είναι δυνατόν! Που φτάσαμε! Σαν να λέμε στον Κύριο: Πρώτα θα γίνουμε τέλειοι και άπταιστοι και μετά θα σε πάρουμε στην καρδιά μας. Μα, ο Χριστός ήρθε για να σώσει τους αμαρτωλούς… Να δώσει δύναμη σε αυτούς που αγωνίζονται… Να θεραπεύσει τους αρρώστους… Να ενωθεί με τις αγαπημένες του ψυχούλες…
Ας μην μας κρατάει λοιπόν τρόμος για το μέγα μυστήριο της Θείας Κοινωνίας αλλά στο εξής ας έχουμε μόνο φόβο Θεού, δηλαδή σεβασμό και αγάπη!

…….. * …….. *…….. *……..

✟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΧΑΡΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;

Αλήθεια, γιατί κατσουφιάζουμε και απελπιζόμαστε κάθε φορά που ο πόνος και η θλίψη, μας χτυπούν την πόρτα;
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Παντογνώστη Κύριο, πως ό,τι επιτρέπει είναι για το καλό της ψυχής μας;
Προβλήματα αδελφοί μου έχουμε ,και πάντα θα τα έχουμε… Όλο και κάποιος ή κάτι θα υπάρχει να μας πληγώνει στη ζωή! Μα, αυτή είναι η δουλειά του πειρασμού… Να μας απελπίσει ώστε να σταματήσουμε να χαιρόμαστε, να σταματήσουμε να πιστεύουμε στο έλεος του Θεού!
Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος; Δεν είναι να σκεπάζουμε κάθε σταυρική μας πληγή με το ένδυμα της αναστάσιμης χαράς και της πίστης στην αιώνια ζωή;
Ο Χριστός παρακολουθεί τον αγώνα της ψυχής μας και περιμένει πως και πώς να μας ανταμείψει πλουσιοπάροχα στην Βασιλεία των Ουρανών για κάθε υπομονή, θλίψη, αγώνα και θυσία που κάνουμε για χάρη Του!

…….. * …….. *…….. *……..

Γι΄ αυτό και εγώ όπως ο άγ. Σεραφείμ του Σάρωφ πάλι θα σου ευχηθώ:
✟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!
Εσύ ακόμα απελπισία νιώθεις στην καρδιά σου;

ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ Η ΑΓΑΠΗ

 
Ο Θεός αγαπά το κάθε πλάσμα Του, αγαπά και σένα, αγαπά και μένα, όχι μόνο όταν πάμε καλά, αλλά κι όταν δεν πάμε καλά, κι όταν κάνουμε λάθη, κι όταν πέφτουμε! Κι όταν είσαι άσωτος, σ' αγαπάει ο Θεός!! 
Σ' αγαπάει ο Θεός!!
Έχεις αξία στα μάτια Του όχι επειδή είσαι καλός ή επειδή είσαι κακός, αλλά επειδή είσαι το πλάσμα της αγάπης Του, το πλάσμα των χειρών Του. Έχεις αξία.

Κι είσαι σε μια πορεία που παλεύεις κι αγωνίζεσαι και δεν σε κρίνει ο Θεός, γιατί ξέρει αυτό που σήμερα είσαι είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής σου, είναι μια φάση της ζωής σου, είναι μια δυσκολία της ζωής σου. Παλεύεις, προσπαθείς· δεν τα καταφέρνεις... σ' αγαπάει πάλι ο Θεός!

Είναι δύσκολο να πεις τη λέξη «σ' αγαπώ». Είναι δύσκολο, είναι άθλος, είναι κορυφή η αγάπη, είναι υπέρβαση η αγάπη!!!

Όταν δεν αγαπάς θα πει ότι δεν γνωρίζεις. Όποιος γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στον άλλο, τον αγαπάει. Όποιος γνωρίζει ότι ο άλλος απέναντί μου δεν είναι ο εχθρός μου κι ας νομίζω ότι είναι ο εχθρός μου -κάτι άλλο μου φταίει, θα τον αγαπήσω τον άνθρωπο αυτό. Θα την αγαπήσεις αυτή που σε πόνεσε πάρα πολύ, που σε πλήγωσε πάρα πολύ, αν καταλάβεις ότι το πρόβλημά σου δεν είν' αυτή κι αυτός, αλλά κάτι μέσα σου που ακόμη δεν έχει θεραπευτεί. Μια πληγή ανοικτή μέσα σου που ακόμα δεν έχει κλείσει. Ένας πόνος μέσα σου που ακόμα δεν έχει ανακουφιστεί, που δεν έχει ηρεμήσει. Δεν έχουμε εχθρούς..

Δεν υπάρχει εχθρός σ' αυτόν τον κόσμο. Όποιος σου 'κανε μεγάλο κακό, αν ψάξεις τη ζωή του, το πώς και το γιατί, τα κίνητρά του, τα παιδικά του χρόνια, το πώς ένιωσε, το γιατί έφτασε σ' αυτό το σημείο, θα δεις ότι δεν είν' εχθρός σου. Δεν είναι εχθρός σου. Δεν είναι αντίπαλός σου. [...]

Γι' αυτό σου λέω, ρώτα τον Θεό: «Θεέ μου, αυτόν τον άνθρωπο που μισώ εγώ, Εσύ τον μισείς;» Θα σου πει ο Χριστός «Όχι! Εγώ τον έχω συγχωρέσει στον Γολγοθά και τώρα συγχωρώ τους πάντες και αγαπώ τους πάντες.» «Μα πώς τον αγαπάς;»
Θα σου πει ο Θεός: «Βλέπω άλλα πράγματα που εσύ παιδί μου ακόμα δεν τα 'χεις δει! Βλέπω, παιδί μου, ότι αυτός είναι πολύ πονεμένος άνθρωπος. Βλέπω ότι αυτός σου φέρθηκε έτσι, όχι επειδή είναι κακός, αλλά επειδή αμύνεται, φοβάται. [...]
Αν μπορούσες να δεις τη φοβία της ψυχής του, το άγχος της καρδιάς του, το ανειρήνευτο της συνείδησής του, δεν θα τον μισούσες, θα τον αγαπούσες. [...]
Αυτός, παιδί μου, έχει ανάγκη από την αγάπη σου. Έχει ανάγκη από στήριγμα κι όχι από εκδίκηση.» [...] Δεν εκδικείται (ενν. ο Θεός). Αλλά ο Θεός απαντά πάντα με αγάπη κι αυτό αφοπλίζει τους ανθρώπους. [...]

Κανείς δεν είναι κακός, αρκεί να δώσει και στον κακό το ερέθισμα να βγάλει καλοσύνη, αρκεί να του πατήσεις τα κατάλληλα κουμπιά μες στην ψυχή του για ν' ακουστεί αυτή η μελωδία της αγάπης...*¨`*•♫.•::' .•* ::*¨`*•♫•

π. Ανδρέας Κονάνος

ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΤΕ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ!

 

ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΤΕ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ!

 

    Όταν σας ρωτήσει κάποιος αν αγαπάτε το Θεό, ρωτήστε την καρδιά σας αν είναι ερωτευμένη με το Θεό. Και αν του πείτε μια απάντηση, σκεφτείτε αν είναι αληθινή, γιατί εύκολα θα πείτε: «Μα αγαπώ το Θεό»!

Αν όμως σας ρωτήσει ο άλλος: «Τον εμπιστεύεσαι απόλυτα; Κάνεις απόλυτα το θέλημα Του;», τότε θα δεις πως θα έχεις πολύ μεγάλη δυσκολία να απαντήσεις, γιατί ούτε Τον εμπιστεύεσαι απόλυτα, ούτε και Τον υπακούς απόλυτα. 

 

Με τη ζωή σας θα δείξετε που ανήκει η καρδιά σας!

Αδελφοί μου, υπάρχει ένας χώρος, ένας θρόνος, που γλυκαίνεται να μένει εκεί ο Θεός. Τον ζηλεύει όμως φοβερά ο σατανάς. Ξέρει πως αν κερδίσει αυτόν τον θρόνο, κέρδισε την ψυχή. Αυτός ο θρόνος λέγεται ΚΑΡΔΙΑ. Λοιπόν αυτή σας την καρδιά, αφήστε την να ερωτευθεί τον Βασιλιά Θεό της! Αφήστε την να Τον κάνει απόλυτα δικό της Βασιλιά, Πατέρα, Φίλο και Αδελφό! Και εσείς μείνετε εκεί σαν μωρά με απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτό είναι να ζεις αγγελική ζωή. Να εμπιστεύεσαι τον Βασιλιά σου!

(απόσπασμα απομαγνητοφωνημένου κηρύγματος του π.Ελπιδίου Βαγιανάκη)

Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!

 Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!

- Γέροντα, ο Χριστός χωράει σε όλες τις καρδιές;

- O Χριστός χωράει, οι άνθρωποι δεν Τον χωράνε, γιατί δεν προσπαθούν να διορθωθούν.

Για να χωρέσει ο Χριστός μέσα μας, πρέπει να καθαρίσει η καρδιά. «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός…» (Ψαλμ. Ν΄, 12)

 * * *

- Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;

- Αφού ημερεύουν οι άνθρωποι, ημερεύουν και τα άγρια ζώα και αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι αφεντικό τους. Στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, τα άγρια θηρία έγλειφαν τους Πρωτοπλάστους με ευλάβεια, αλλά μετά την πτώση πήγαιναν να τους ξεσκίσουν.

Όταν ένας άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική κατάσταση, τα ζώα τον αναγνωρίζουν πάλι για αφεντικό.

Σήμερα όμως βλέπεις ανθρώπους που είναι χειρότεροι από τα άγρια θηρία, χειρότεροι από τα φίδια.

Εκμεταλλεύονται απροστάτευτα παιδιά, τους παίρνουν τα χρήματα και, όταν έρχονται σε δύσκολη θέση, τα ενοχοποιούν, καλούν την αστυνομία, τα πηγαίνουν και στο ψυχιατρείο.

Γι” αυτό τον 147ο Ψαλμό που διάβαζε ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, για να ημερέψουν τα άγρια ζώα και να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους, τον διαβάζω, για να ημερέψουν οι άνθρωποι και να μην κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους και στα ζώα.

 * * *

- Πώς επανέρχεται, Γέροντα, ο άνθρωπος στην προπτωτική κατάσταση;

- Πρέπει να εξαγνισθεί η καρδιά.

Να απόκτησει την ψυχική αγνότητα, δηλαδή ειλικρίνεια, τιμιότητα, ανιδιοτέλεια, ταπείνωση, καλοσύνη, ανεξικακία, θυσία. Έτσι συγγενεύει ο άνθρωπος με τον Θεό και αναπαύεται μέσα του η Θεία Χάρις.

Όταν κάποιος έχει την σωματική αγνότητα, άλλα δεν έχει την ψυχική αγνότητα, δεν αναπαύεται ο Θεός σ’ αυτόν, γιατί υπάρχει μέσα του πονηρία, υπερηφάνεια, κακία κ.λπ.

Τότε η ζωή του είναι μια κοροϊδία.

Από “δώ να ξεκινήσετε τον αγώνα σας: Να προσπαθήσετε να αποκτήσετε την ψυχική αγνότητα.

 * * *

- Γέροντα, μια κακή συνήθεια μπορεί να κοπεί αμέσως;

- Κατ” αρχάς πρέπει να καταλάβει ο άνθρωπος ότι αυτή η συνήθεια τον βλάπτει και να θελήσει να αγωνισθεί, για να την κόψει. Χρειάζεται να έχει κανείς πολλή θέληση, για να μπορέσει να την κόψει αμέσως. Όπως λ.χ. το σχοινί κάνει σιγά-σιγά μια μικρή αυλακιά στο χείλος του πηγαδιού και δεν γλιστρά πια, έτσι και κάθε συνήθεια λίγο-λίγο χαράζει μια αυλακιά στην καρδιά και δύσκολα βγαίνει από αυτήν. Γι” αυτό πρέπει πολύ να προσέξει κανείς, να μην αποκτήσει κακές συνήθειες, γιατί μετά χρειάζεται πολλή ταπείνωση και πολλή θέληση, για να μπορέσει να τις αποβάλει.

Έλεγε ο παπα-Τύχων: Καλή συνήθεια, παιδί μου, αρετή· κακή συνήθεια, πάθη.

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ο άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζει να σφάλλει και δεν αλλάζει, αιτία είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Λείπει η ταπείνωση και η αγάπη, και έτσι εμποδίζεται η Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Θεό, για να τον βοηθήσει.

Αν π.χ. τον βοηθήσει ο Θεός να ξεπεράσει ένα πάθος του, θα το πάρει επάνω του, θα υπερηφανευθεί, γιατί θα νομίζει ότι μόνος του το ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Γ’: Πνευματικός αγώνας, έκδ. Ι. Ησυχ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης: 2001, σ. 113-115.

ΕΙΔΑ ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΙΔΑ ...ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Άκουγα κάποιες φορές ανθρώπους χτυπημένους από την ζωή, ανθρώπους που τα βάσανα και οι περιπέτειες σημάδεψαν τον βίο τους, να λένε: 
«Στην περίπτωση μου είδα το χέρι του Θεού». 
«Το χέρι του Θεού με γλύτωσε».
 
Αναρωτιόμουν πώς να ‘ναι το θεϊκό χέρι…

* Σαν το στοργικό χέρι της μάνας;
- Σαν το οδηγητικό χέρι του πατέρα;
* Σαν το βασιλικό χέρι που λύνει γόρδιους δεσμούς;
- Σαν το ευλογητικό χέρι του ιερέα;
* Σαν το χέρι του Μωυσή που άνοιξε στα δύο την Ερυθρά θάλασσα;

Κι ήρθε η ώρα να το δώ…. Είδα το χέρι του Θεού…. Δύσκολα περιγράφεται.
Εμείς τα βάζουμε κάτω, μετράμε, υπολογίζουμε, ψάχνουμε οριζόντια την λύση. Γι’ αυτό και λύση δεν βρίσκουμε. Δεν βλέπουμε φως στο τούνελ.
Και ξαφνικά, μπρος στο αδιέξοδο, επεμβαίνει ο Θεός. Προσφέρει την λύση, χαρίζει το θαύμα. Έκθαμβοι πια αναλογιζόμαστε: Όσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα για τον νου μας, τόσο εύκολα είναι για το χέρι του Θεού.
Κι’ ακόμη, πόσο αστείοι γινόμαστε, όταν αγχωνόμαστε και νομίζουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται από μας!
Το χέρι του Θεού! που άλλοτε θάλπει, άλλοτε σκεπάζει, άλλοτε οδηγεί, μα πάντα προσφέρει την λύση.
Ας προσπαθήσουμε να ζούμε κάτω από το χέρι του Θεού, μέσα στη χάρη του Θεού και τότε θα νοιώθουμε ότι «τω Θεώ πάντα δυνατά έστι».