Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Το θαύμα των Χριστουγέννων





Το θαύμα των Χριστουγέννων

Πρόλογος



Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την γέννηση του Ιησού. Για πολλούς θα είναι μία απλή επανάληψη ενός γεγονότος. Γι’ άλλους όμως θα είναι κάτι το πολύ ουσιαστικό, γιατί θα γεννηθεί μέσα στην καρδιά τους.

Άλλοι άνθρωποι θα δεχτούν με ασπλαχνία την ευσπλαχνία του Θεού. Κάποιοι άλλοι όμως θα την δεχτούν με πολύ στοργικότητα.

Όλοι θα μιλήσουν για ένα θαύμα, πως ο Θεός έγινε άνθρωπος. Όμως πολύ ελάχιστοι θα μιλήσουν για το μεγαλύτερο θαύμα.

-Ξέρετε ποιο είναι αυτό;

Ο καθένας από εμάς να αγαπήσει αυτόν τον Θεό, σαν Γιό του και Θεό του

!
Όσο μεγάλο θαύμα είναι να γίνει ο Θεός άνθρωπος, άλλο τόσο μεγάλο θαύμα είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του, σαν μωρό δικό του, τον Γιο του Θεού! Και όλοι θα λένε: «Πω! Πω! Τι μεγάλο θαύμα!».

Η Παναγία και ο Άγιος Ιωσήφ ακούν από τον μικρό Ιησού

τις πιο γλυκές, τρυφερές λέξεις «Μαμά! Μπαμπά!»



Ο Παντοκράτορας, ο Παντοδύναμος Θεός στέλλει τον Υιό Του στη γη, Του δίνει σάρκα και γεννιέται μέσα από τη μήτρα μιας απλής γυναίκας.

-Πόσοι όμως από εμάς θα σχολιάσουν την αιτία που ήλθε ο Υιός του Θεού στη γη και πήρε σάρκα;

-Πόσοι από εμάς θα δεχτούν αυτά τα Χριστούγεννα να γίνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μας;

Ένα ξεκίνημα τόσο βασικό, όσο και θεϊκό. Τόσο μεγαλειώδες, όσο και αγγελικό. Τόσο μεγάλο, τόσο δυνατό, που οι άγγελοι δεν μπορούν να το ερμηνεύσουν. Όπως δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν πως ο Θεός πήρε σάρκα, τώρα εκστατικοί δεν μπορούν να ερμηνεύσουν, πως αυτός ο Θεός γίνεται Βρέφος, για να μπει μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και ο άνθρωπος να ακούσει από τον Γιό του και Θεό του λέξεις γλυκές και τρυφερές, μοναδικές και ανεπανάληπτες. Να βλέπεις τον Υιό του Θεού, να γίνεται Υιός του ανθρώπου και σαν μικρό Παιδάκι να φωνάζει: «Μαμά! Μπαμπά».

Και στο άκουσμα της λέξης «Μαμά!» να σκιρτά η καρδιά μιας μικρής κόρης, μιας μικρής παιδούλας, της Μαριάμ, που Τον φωνάζει: «Πες μου Γιέ μου, τι θέλεις;».

Κι Εκείνος να τρέχει σαν μικρό Παιδί μέσα στην αγκαλιά της, για να απολαύσει τα θεϊκά φιλιά της, τον δικό της μητρικό, θεϊκό 2

έρωτα, γιατί κάθε μάνα, όταν λατρεύει το παιδί της, το λατρεύει θεϊκά. Δεν υπάρχει δόλος μέσα σ’ αυτήν την αγάπη.

Παρατηρείστε όλες τις αγάπες του κόσμου και δείτε και αυτή την αγάπη την μητρική. Αυτή έχει μόνο αθωότητα, μόνο αγνότητα, μόνο αγιότητα, μόνο τελειότητα, μόνο αγάπη και έρωτα. Αυτό είναι η μάνα στο μωρό της!

Και ο ίδιος ο Θεός απολαμβάνει αυτό που έφτιαξε, τα «σα εκ των σων». Αυτός που είναι η πηγή του έρωτα, Αυτός απολαμβάνει τώρα τον θεϊκό έρωτα από μια μικρή παιδούλα. Αυτός που άνοιξε τα χέρια Του, για να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο, τώρα αγκαλιάζεται από ένα μικρό κοριτσάκι. Αυτός που φώναζε και φωνάζει «Παιδιά Μου, είσαστε τα σπλάχνα Μου», τώρα ακούει την πιο γλυκιά λέξη «Τι θέλεις Μωρό μου;», από τα χείλη μιας μικρής παιδούλας.

Ένας γεροντάκος, ο Ιωσήφ, θετός πατέρας του, αναγνωρίζοντας την εν Αγίω Πνεύματι γέννηση αυτού του Μωρού, Τον φωνάζει «Γιέ μου». Και ο τόσο μεγάλος Θεός Παντοκράτορας, τώρα γίνεται τόσο μικρούλης, που χωράει στην αγκαλιά μιας γυναίκας. Φεύγει όμως τώρα από την αγκαλιά της μαμάς Του και τρέχει στην αγκαλιά του θετού Του πατέρα και τον φωνάζει «Μπαμπά», κι εκείνος Τον σηκώνει στην αγκαλιά του, τον βάζει στους ώμους του, τον παίρνει από το χεράκι και πάνε μαζί βόλτες.

Εκεί ο γέροντας Ιωσήφ, χωρίς να έχει αντιληφθεί ακόμα την αλήθεια για τον μικρό Ιησού, ερμηνεύει στο μικρό Βασιλόπουλό του το μεγαλείο της κτίσης και της φύσης, λέγοντάς Του πως όλο αυτό το οικοδόμημα το έφτιαξε ο επουράνιος Θεός. Και τα ματάκια αυτού του μικρού Παιδιού όλο γλυκύτητα αντικρίζουν τα μάτια αυτού του ταπεινού Γέροντα και μέσα από την καρδιά Του ένα αναπήδημα χαράς βγαίνει, χωρίς ακόμα να μπορεί να πει σ’ αυτόν τον Γέροντα, ότι ο ίδιος έκανε αυτήν την κτίση με τον Πατέρα Του. Αγνοούσε ο Ιωσήφ εκείνη τη στιγμή την ύπαρξη του Θεού στη γη. Γι’ αυτό σαν άνθρωπο Του συμπεριφερότανε, μα σαν Θεός Εκείνος ζούσε.

Το θαύμα των θαυμάτων που επιτελείται τα Χριστούγεννα!



Κι εγώ ερωτώ τώρα τον καθένα;

-Ποιο είναι τώρα το πιο μεγάλο θαύμα;

-Το ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος;

Ή το ότι αυτός ο Θεός βρίσκεται στην αγκαλιά μιας μικρής γυναίκας και ενός γέροντα, του Ιωσήφ;

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο θαύμα;

Όσο μεγάλο είναι το πρώτο θαύμα, εξ’ ίσου μεγάλο είναι και το δεύτερο.

Όσο εξεπλάγησαν οι ουρανοί, όταν είδαν τον δημιουργό 3

Παντοκράτορα, να γίνεται μικρό Παιδί, άλλο τόσο τώρα εκπλήσσονται, για την νοσταλγία που έχει αυτό το μικρό Παιδί, ο Υιός του Θεού, να χωράει μέσα στου καθενός μας την καρδιά. Και αυτό το αναζητάει με τόσο νοσταλγία.

Αυτές τις γλυκές λέξεις, «Μαμά! Μπαμπά!», που τις πρωτοείπε τότε στην Βηθλεέμ και στη συνέχεια στην Ναζαρέτ ο μικρούλης Ιησούς, ο μεγάλος Παντοκράτορας και συνδημιουργός με τον Θεό Πατέρα, δεν σταμάτησαν να λέγονται εκεί, αλλά συνεχίζονται μέχρι τώρα να ακούγονται!

-Αλλά σε ποιους τις λέει πλέον ο μικρός Ιησούς;

-
Τις ακούει μόνο εκείνος ο ταπεινός άνθρωπος, η ταπεινή εκείνη γυναίκα, που αποφασίζουν να πιστέψουν στα λόγια του Θεού, γιατί πολλοί δεν Τον έχουν πιστέψει!

Τον πιστεύουν μόνο σαν Θεό Παντοκράτορα, αλλά δεν Τον έχουν πιστέψει σαν Υιό του ανθρώπου, για να Τον βάλουν στην αγκαλιά τους.

Πολλοί Τον πιστεύουν σαν Θεό Δημιουργό, αλλά ελάχιστοι Τον έχουν πιστέψει σαν μικρό Παιδί, που ζητάει να μπει στου καθενός την ψυχή. Αυτό είναι το θαύμα των θαυμάτων!

Μην εκπλήσσεστε, που ο Θεός έγινε άνθρωπος. Να εκπλήσσεστε, όταν αποφασίσει η κάθε μια από εσάς και ο κάθε ένας από σας, να Τον βάλει μέσα στην δικιά του την καρδιά, σαν δικό του Γιό και Θεό και να ακούσει αυτή την γλυκιά λέξη «Μαμά! Μπαμπά!».



-Που να το φανταστεί αυτό κανείς, πως ο Θεός θα μπορούσε να φωνάξει μέσα από το στόμα του Γιού Του, του μικρού Ιησού, αυτές τις πιο γλυκές λέξεις, που υπάρχουν στη γη «Μαμά! Μπαμπά!» και να θέλει πάντα με ανοιχτές τις αγκάλες να τρέχει μέσα σε γλυκές αγκαλιές, που θα Τον κλείνουν στοργικά στην καρδιά τους και θα θελήσουν να Τον κάνουν Βασιλιά τους;

Αυτό είναι το μυστήριο των Χριστουγέννων!

Αυτό είναι το θαύμα των θαυμάτων, που επιτελείται τα Χριστούγεννα!

Γίνε μικρό παιδί κι έλα στο Βρέφος Ιησού με πολύ πίστη, με ταπεινή καρδιά και γαληνεμένους λογισμούς. Τότε θ’ ακούσεις κι εσύ την πιο γλυκιά λέξη «Μαμά! Μπαμπά!», όχι από άνθρωπο, αλλά από τον Θεό, που έγινε άνθρωπος!



Κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει αυτό το μυστήριο, αν δεν γίνει μικρό παιδί! Όχι στο μυαλό, αλλά στην καρδιά! Να γίνει μικρό παιδί και να πιστέψει απόλυτα πως σ’ αυτή τη γη, το μεγαλύτερο δώρο που του ζητάει ο Θεός, δεν είναι ούτε το χρυσάφι, ούτε το λιβάνι, ούτε και η σμύρνα, που του πήραν οι τρεις Μάγοι, αλλά αυτή η ταπεινή καρδιά, που να ξέρει να λέει πάντα «Συγγνώμη, Θεέ μου! Σε λατρεύω Θεέ Μου!».

Με αυτές τις δύο λέξεις κατάφερε η γη να ανέβει στον ουρανό, γιατί αυτές οι δύο λέξεις «Σ’ αγαπώ, παιδί Μου, και σε σπλαχνίζομαι», κατέβασαν τον Θεό στη γη.

Δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε το μυστήριο των Χριστουγέννων, εάν δεν γίνετε μητέρες, σαν την Μητέρα Μαριάμ. Δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε το μεγαλείο αυτής της λατρείας, αυτής της φοβερής αγάπης στο μικρό Βρέφος, εάν δεν γίνεται σαν τον Ιωσήφ. 4

Κανείς δεν θα μπορέσει να αγγίξει την καρδιά Του, την ευτυχία και την ηδονή του Ουρανού, εάν δεν θελήσει να φτάσει στην Βηθλεέμ σαν μικρό παιδί, σαν μικρό τσοπανόπουλο, σαν μικρή τσοπάνισσα. Μόνο αυτοί έφτασαν εκεί!

Πόσες φορές αναλογίστηκα, τόσοι βασιλείς στον κόσμο, τόσοι προύχοντες, τόσοι πλούσιοι, τόσοι μορφωμένοι άνθρωποι, κι όμως δεν διάλεξε κανέναν από αυτούς το Θείο Βρέφος για να έλθουν κοντά Του. Έφτασαν στην Βηθλεέμ μόνο οι πιο απλοί άνθρωποι, αυτοί που πίστεψαν!

-Μήπως τα λόγια των Αγγέλων δεν τα άκουσαν κι άλλοι άνθρωποι;

Ναι, τα άκουσαν κι άλλοι. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό, αλλά δεν τα πίστεψαν!

Για να προσεγγίσεις το μυστήριο αυτό, να γίνεις ένα με τον Ιησού, να γίνεις ένα με τον Θεό, πρέπει να Τον προσεγγίσεις με πολύ πίστη. Και μετά να θελήσεις να γίνεις αυτό που σου ζητάει η πίστη.

-Ποια είναι η πρώτη πίστη;

Ότι ο Θεός σου από λατρεία για σένα, γίνεται άνθρωπος.

-Ποια είναι η δεύτερη πίστη;

Ότι εσύ από απόλυτη αφοσίωση και εμπιστοσύνη, θέλεις τώρα να γίνεις ένα με τον Βασιλιά σου.

-Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό;

Όταν ανοίξεις την καρδιά σου.

-Πως όμως γίνεται αυτό;

Όταν θελήσεις, παιδί μου, να γίνεις ταπεινός. Όταν αποφασίσεις να ταπεινωθείς.

Το μικρό Βρέφος Ιησούς, δεν μπορεί να μπει σε καμιά ταραγμένη καρδιά, γιατί αναζητά μητρικές καρδιές που φροντίζουν πάντα να έχουν γαλήνη. Γαλήνη να σκορπάει η καρδιά τους. Γαλήνη να υπάρχει στους λογισμούς τους. Γαλήνη να υπάρχει στο στόμα, γιατί μόνο η γαλήνη φέρνει την χαρά και την ευτυχία.



-Ποιος δεν μπορεί να ξεκουραστεί σε μια καρδιά γαληνεμένη, που είναι γεμάτη από απλοϊκή αγάπη για τον καθένα;

-Ποιος δεν θα μπορέσει να γαληνέψει σ’ έναν άνθρωπο, που οι λογισμοί του είναι γαληνεμένοι;

Εξάλλου αυτούς τους λογισμούς πολεμάει ο σατανάς. Ξέρει ότι, εάν χτυπήσει την εξώπορτα του παλατιού, έχει την ευκαιρία να τα καταφέρει, να μπει στην δεύτερη πόρτα του σπιτιού. Και αν η πρώτη εξώπορτα του παλατιού είναι ο νους, που αλλοίμονο αν την προσβάλει ο σατανάς, τότε με πολύ σιγουριά θα πρέπει να βρει τρόπο εύκολα να μπει και στην δεύτερη πύλη της καρδιάς. Τότε την άλλη μέρα θα μάθουν όλοι, ότι το παλάτι προσεβλήθη…

-

Εσείς τι πρέπει να κάνετε για να μπορέσετε να γιορτάσετε την γέννηση του Χριστού; 5

Πρώτον, απλά να γίνετε παιδιά! Αφήστε το μυαλό σας με ό,τι ξέρετε, με όσες γνώσεις μάθατε και ελάτε στον μικρό Ιησού, όπως εκείνες οι μικρές ψυχές των τσοπαναραίων. Δεν ήξεραν γράμματα οι άνθρωποι. Αλλά είχαν καρδιά και πίστη. Εάν θελήσετε να φτάσετε σαν τα μικρά παιδιά, θα είστε πολύ τυχερές και πολύ ευλογημένες ψυχές!

-Τι ζήτησαν τα παιδιά;

Να δουν τον μικρούλη Ιησού!

-Τι πεθύμισαν πολύ αυτά τα μικρά αθώα παιδιά;

Να Τον κρατήσουν λίγο στην αγκαλιά τους.

-Τους Τον αρνήθηκε η Παναγιά;

-Όχι.

Όποιος Τον ζητάει, Τον παίρνει.

Για φανταστείτε τα γέρικα χέρια των τσοπαναραίων, να αγγίζουν το μικρό τρυφερό χεράκι του Βρέφους Ιησού και να το κρατούν στα χέρια. Αυτοί με τα τόσα βάσανα, εκείνη την στιγμή γαλήνεψαν, γιατί δυο μικρά, αθώα, παιδικά ματάκια, τους χαμογέλασαν, γιατί ήλθαν απλά, με πίστη! Πίστεψαν και γονάτισαν εκεί και φίλησαν τα χεράκια Του!

-Εσείς, τι θα κάνετε;

-Πως θα έλθετε στη Γέννηση του Θείου Βρέφους;

Θα ήθελα να σας πω λόγια, που θα σας βοηθούσανε να αλλάξετε ζωή και να γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα μοναδικά στη ζωή σας, αλλιώς άλλος ένας χρόνος χάνεται…

-Ποια ευτυχία έχει ένα αντρόγυνο, όταν δεν έχει παιδί;

-Δεν ζητάει συνέχεια να του δώσει ο Θεός ένα παιδί;

-Ναι!

-Με τι λαχτάρα μετά το αγκαλιάζει;

-Με τι λαχτάρα συνέχεια το περιβάλει ο άντρας και η γυναίκα;

-Πόσες φορές τα παιδιά σας δεν σας είπαν: «Έλα, μαμά, κάνε άλλο ένα παιδάκι!»;

Να η ευκαιρία! Εσείς να αποκτήσετε ένα γλυκό Μωρό στην καρδιά σας και τα παιδιά σας ένα Αδελφάκι! Εσείς να ακούσετε την πιο γλυκιά λέξη, όχι από άνθρωπο, αλλά από τον Θεό, που έγινε άνθρωπος: «Μαμά! Μπαμπά!». Και τα παιδιά σας να ακούσουν την πιο γλυκιά λέξη: «Αδελφούλη μου! Αδελφούλα μου!».

Αυτό είναι το θαύμα των Χριστουγέννων!



Εάν θέλετε να ζήσετε το θαύμα των Χριστουγέννων, αποφασίστε σαν μικρά παιδιά να φτάσετε κοντά Του και να Του ζητήσετε απλά, εσείς τα παιδιά Του, να γίνετε οι στοργικοί γονείς Του, γιατί ο ίδιος σαν στοργικός Γονιός, θέλει να γίνει Μωρό στην αγκαλιά σας.

Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο των Χριστουγέννων! 6

Πως μπορείτε να πετύχετε το θαύμα των Χριστουγέννων;



Πρέπει να προσέξετε κάποια πράγματα:

Πρώτον: Τους λογισμούς σας! Πρέπει πρώτα να πιστέψετε. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πονηρευτεί. Μην αφήσετε το μυαλό σας να κηλιδωθεί. Μην αφήσετε το μυαλό σας, να σας πείσει, ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Η βάση της πίστης ξεκινάει από τον νου και μετά κατεβαίνει στην καρδιά. Αλλά όταν κατέβει στην καρδιά, κατεβαίνει μεταμορφωμένη η πίστη. Ξέρετε πως; Σαν έρωτας πλέον! Κι έτσι η πίστη του νου, γίνεται έρωτας στην καρδιά! Αυτό που θα πιστέψεις, θα το ερωτευτείς!

Και αφού πιστέψεις ότι μπορεί ο μικρός Ιησούς να έλθει στην καρδιά σου, αγάπησέ Τον και λάτρεψέ Τον, όπως η μάνα το μωρό της. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που σου ζητάει. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να καθαρίσεις την καρδιά σου.

Φανταστείτε πόσοι Άγγελοι είδαν το μυστήριο αυτό της γέννησης του Θεανθρώπου. Ενώ περίμεναν να γεννηθεί σ’ ένα σπιτάκι με καθαρά ρουχαλάκια, με καθαρές πάνες ο Υιός του Θεού, Τον είδαν να γεννιέται σε μία φάτνη με άχυρα.

Κι εγώ αναλογίστηκα:

-Τελικά, Θεέ μου, ποιο καθαρά ήταν τα άχυρα, από τις μωροπάνες;

-Ποιο ζεστή ήταν η ανάσα των ζώων, από τους καθενός το σπίτι;

-Ποιο φιλική ήταν η ατμόσφαιρα των τσοπαναραίων, από όλα αυτά τα σπίτια της Βηθλεέμ;

Να το μεγάλο μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου!

Εάν πιστέψετε ότι μπορεί να γεννηθεί στην καρδιά σας και αν αποφασίσετε να την καθαρίσετε από τα πάθη σας, αυτό θα γίνει πραγματικότητα!

Αυτό θέλω να σας ξυπνήσω μέσα σας! Αυτό όμως είναι θέμα προσωπικής σου πίστης, που θα σε οδηγήσει στη συνέχεια στην καθαρότητα της καρδιάς σου!

Η ουράνια διδασκαλία του θείου Βρέφους Ιησού



Ένα μωρό, άλλωστε το ξέρετε κι εσείς, ποτέ δεν σχολιάζει κανέναν. Για να πάρετε όμως αυτό το Μωρό στην καρδιά σας, πρέπει να το ζήσετε. Αυτό το Μωρό θα σας διδάξει την πιο μεγαλειώδη διδασκαλία, αυτήν που όποιος απλά την ζήσει, θα ζήσει το Ευαγγέλιο σε όλη του την τελειότητα.

-Ξέρετε ποια είναι αυτή η διδασκαλία;

Είναι η ουράνια διδασκαλία του θείου Βρέφους Ιησού!

-Τι λέει αυτή η διδασκαλία;

-Ένα μωρό κρίνει ποτέ τον άλλο;

-Όχι. 7

-Τότε μην κρίνετε κι εσείς.

-Ένα μωρό διακρίνει καλούς και κακούς;

-Όχι.

-Τότε κάνετε κι εσείς το ίδιο. Μην διακρίνετε κανέναν.

-Ένα μωρό μπορεί τον ένα να τον ξεφτιλίζει και τον άλλο να τον υπερυψώνει;

-Μα δεν τα ξέρει αυτά ένα μωρό!

-Ένα μωρό καταλαβαίνει την αξία της φιλαργυρίας;

-Μα δεν ξέρει καθόλου από χρήματα!

-Ένα μωρό ξέρει να διακρίνει τα αδέλφια από τους ξένους;

-Μα αφού είναι μωρό, δεν ξέρει.

-Δηλαδή, ένα μωρό τι κάνει τελικά;

Πρώτον: Θεωρεί σπίτι του το σπίτι της μαμάς του.

Δεύτερον: Ένα μωρό κοιτάει μόνο την μαμά του.

Τρίτον: Ένα μωρό κλαίει όταν δεν είναι στην αγκαλιά της μαμάς του.

Τέταρτον: Ένα μωρό θηλάζει μόνο από το στήθος της μαμάς του.

Πέμπτον: Ένα μωρό δεν κάνει χωρίς τη μαμά του.

Δείτε λοιπόν τι κάνει ένα μωρό!

Δείτε όμως τώρα τι ζητάει ο Ιησούς από όλους εσάς, για να μπει στην καρδιά σας σαν Μωρό, αλλά και την ίδια στιγμή να γίνετε κι εσείς μωρά μέσα στη δική Του πατρική αγκαλιά:

Ζητάει εσείς να γίνετε τα μωρά στον Θεό Πατέρα Του, για να μπορεί Εκείνος σαν Μωρό να κρυφτεί στην αγκαλιά την δική σας.

-Όμως εσείς, σαν μωρά, τι πρέπει να κάνετε στον Θεό Πατέρα σας;

Ό,τι κάνει ένα μωρό:

-Μήπως να ασχολείστε με τους άλλους;

-Όχι.

-Να κρίνετε τους άλλους;

-Όχι.

-Να ξέρετε ποιο είναι το καλό και το κακό για τους άλλους;

-Όχι.

-Να είστε φιλάργυροι;

-Όχι.

Αν λοιπόν όλα αυτά τα εφαρμόσετε και μπείτε μέσα στην καρδιά του Θεού Πατέρα, τότε Εκείνος θα επιτρέψει οι δικές σας ψυχές, να γίνουν οι στοργικοί γονείς στο δικό Του το Μωρό, στο δικό Του Γιο

. Να ποιο είναι το θαύμα των Χριστουγέννων!

Θα το ξαναπώ: Όσοι θα θελήσουν σαν μωρά να μπουν μέσα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα, θα επιτρέψει Εκείνος να γίνετε εσείς στοργικοί γονείς στον ίδιο Του τον Γιό. 8

Αγαπήστε τον μικρό Ιησού σαν Γιο σας και Θεό σας, όπως η Μητέρα Του Μαριάμ



-Μήπως ήταν παράξενο που άκουγε η Μαριάμ τη λέξη «Μαμά» από τον Γιό της;

-Όχι!

Ήταν τόσο φυσικό. «Μαμά», την φώναζε, κι εκείνη απαντούσε: «Έλα, Βασιλιά μου!»

-Μα μήπως έλεγε μόνο αυτή την λέξη η Παναγία μας;

Τι «Ουρανέ μου!» τον φώναζε, τι «Χαρά μου!» τον φώναζε, τι «Κρίνε μου!», τον αποκαλούσε, τι «Ηλιαχτίδα της ψυχής μου!», τον φώναζε. Όλα τα κοσμητικά επίθετα που ξέρει μία μάνα να λέει βγαλμένα μέσα από το θησαυροφυλάκιο της στοργικής, μητρικής της καρδιάς, όλα αυτά τα χρησιμοποιούσε η Παναγία για τον μονάκριβό της θησαυρό. Κι Εκείνος την βράβευε μονάχα με μία λέξη. Εκείνη Του έλεγε τόσα, κι Εκείνος της έλεγε μόνο μία: «Μαμά!».

Κι όμως αυτή η λέξη ήταν πιο δυνατή, που δεν μπορούσε όλο το σύνολο των ωραίων εκφράσεων να ισοφαρίσει το μέγεθος και το μεγαλείο αυτής της λέξης.

-Δηλαδή, εσείς το θεωρείτε απίθανο να Τον αγαπήσετε σαν Γιό σας κι Εκείνος να σας φωνάξει «Μαμά»;

Εδώ θα φανεί τώρα η πίστη σας!

Αν το πιστέψετε, θα έχετε έναν Γιο γλυκύ μέσα στην καρδιά σας!

Αν δεν το πιστέψετε και πείτε όπως πολλοί:

«Μα εγώ είμαι ανάξια και ελεεινή, για να έρθει ο Θεός μέσα στην καρδιά μου», τότε θα ήθελα απλά να σας ρωτήσω:

-Από πότε μια μάνα σκέφτεται έτσι για το μωρό της;

Βρείτε μου μια μάνα που γέννησε ένα μωρό και είπε:

«Αχ, δεν μπορώ να το αγκαλιάσω! Δεν μπορώ να το φιλήσω! Δεν θα το φωνάξω “γιέ μου”, ή “κοριτσάκι μου”, γιατί είμαι ανάξια μαμά»;

-Ποια μαμά το κάνει αυτό;

-Έχετε δει εσείς καμιά μαμά εδώ σ’ αυτήν τη γη, που γέννησε ένα μωρό και σκέφτεται τόσο ανόητα;

Όλες σας έχετε μέσα σας αυτήν την υπερβολική θεϊκή αγάπη, μόλις γεννηθεί το μωρό σας, να το βάλετε στην αγκαλιά σας. Να το κρύψετε στα πιο μεγάλα βάθη της ψυχής σας, ανεξάρτητα αν είστε οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου ή οι χειρότεροι άνθρωποι της γης.

Γι’ αυτό, αυτό που κάνετε στα παιδιά σας, να το κάνετε και στον μικρό Ιησού. Να Τον δεχτείτε σαν δικό σας Γιό και Θεό σας και να Του πείτε:

«
Ιησού μου, σαν Θεός είσαι ο Πατέρας μου!

Σαν άνθρωπος θέλω από σήμερα να είσαι ο Γιός μου! Σαν Θεός να είσαι ο δικός μου πολυεύσπλαχνος Πατέρας, που να με κρύβεις μέσα στην αγκαλιά Σου. Σαν άνθρωπος όμως, θέλω να σε κρύβω μέσα στην δικιά μου την καρδιά, σαν μονάκριβό μου θησαυρό, γιατί είσαι ο Γιός μου και ο Θεός μου



-Σας αρέσει;

-Ναι! 9

Αν το πιστεύετε, ξεκινήστε το και να θυμάστε ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι μοναδικά!

Μόνο θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι:

Αυτές τις ημέρες μέχρι να γίνει η θεία Λειτουργία της Γέννησης του Θεανθρώπου, θα ήθελα να καθίσετε μόνοι σας κάτω από την εικόνα του Θείου Βρέφους, μπροστά σε μία εικόνα του σπηλαίου της Βηθλεέμ, εκεί στην φάτνη, και να μιλήσετε σαν μικρά παιδιά στο δικό σας το Μωρό, σ’ αυτό που έχετε αποφασίσει να το κάνετε δικό σας γλυκό Μωρό. Αγαπήστε Το και λατρέψτε Το με χάδια και φιλιά, με γλυκά ερωτικά λόγια, όπως έκανε η Μαμά Του Μαριάμ, και μιλήστε Του απλά:

«Γιέ Μου, θέλω να γίνεις ο Βασιλιάς μου. Εγώ όμως, επειδή μέχρι τώρα δεν πέρασα καλή ζωή με τα τόσα λάθη που έχω κάνει και ήμουνα πάντα τόσο αμαρτωλή ψυχή, εγώ θα σου πω τα λάθη μου…».



Κάθισε και γράψε όλα σου τα λάθη και τις αμαρτίες και μετά πήγαινε στον πνευματικό ιερέα να τα εξομολογηθείς κι εκείνος να σου διαβάσει την συγχωρητική ευχή.

Σαν πρώτο δείγμα λατρείας και αλλαγής στη ζωής σου, μίλησέ Του απλά και ειλικρινά: «
Πάρε, Γιέ μου, τον παλιό μου εαυτό. Τώρα όμως θέλω να ξεκινήσω μία καινούργια ζωή. Θα είσαι Εσύ ο Γιός μου, ο Θησαυρός μου, ο Βασιλιάς μου, ο Ουρανός μου, η Χαρά μου, η Ζωή μου, κι εγώ θέλω να είμαι ο πιο ταπεινός, τελευταίος γονιός Σου, που έχω τον πιο υπέροχο θησαυρό!».

-Δεν έτυχε ποτέ να δείτε ασήμαντοι άνθρωποι, να γεννούν σημαντικούς ανθρώπους;

Έχει γίνει! Έστω κι έτσι λοιπόν σκεφτείτε το. Θα είσαστε οι πιο ασήμαντοι στη γη, που θα έχετε τον πιο σημαντικό θησαυρό μέσα στα βάθη της ψυχής σας!

Εάν το θελήσετε, παρακαλέστε Τον να προετοιμάσει την ψυχή σας, για να γεννηθεί μέσα στην καρδιά σας. Να Του λέτε συνέχεια «Συγχώρεσέ με, Πατέρα μου. Συγχώρεσέ με, Γιέ μου». Μην ξεχνάτε να Του λέτε επίσης και αυτήν την προσευχή:

«
Σαν Θεός, Ιησού μου, είσαι ο στοργικός μου Πατέρας. Σαν άνθρωπος όμως, θα είσαι ο δικός μου Θησαυρός. Θα είσαι ο Γιός μου και ο Θεός μου!».

Είναι αυτό που έλεγε συνέχεια και η Μαμά Του. Έτσι ακριβώς Τον φώναξε, όταν ήλθε να πάρει τη ψυχή της: «Κι Εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα».

Τώρα θα Του πείτε κι εσείς το ίδιο, όχι όμως επειδή θα ανεβείτε στον ουρανό, αλλά γιατί τώρα θα Του ζητήσετε κάτι ακόμα πιο γλυκό. Να μπει Εκείνος μέσα στην δικιά σας την καρδιά και να μπείτε κι εσείς μέσα στην δικιά Του θεϊκή, μωρουδίστικη καρδιά. 10

Επίλογος



Θέλω να είναι μοναδικά αυτά τα Χριστούγεννα! Αλλάξτε ζωή! Πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε! Θέλει το θείο Βρέφος, να υπάρχουνε αμέτρητες μητρικές και πατρικές καρδιές που να Τον αγαπούν με πολύ δύναμη. Αυτό θα δει και θα τρομάξει και ο Ψευδοπροφήτης που έρχεται και ο Αντίχριστος που ετοιμάζεται. Θα τα χάσει σαν δει άπειρες μητρικές και πατρικές καρδιές, να λατρεύουν τον Γιό του Θεού με τόσο θεϊκό έρωτα, που δεν θα το πιστεύει. Θα είναι τέτοια η δύναμη της φλόγας αυτού του θεϊκού έρωτα, που ο σατανάς θα καταλάβει, πως έχασε για άλλη μια φορά το παιχνίδι. Τότε στον ουρανό που επαναστάτησε και τώρα στη γη που θέλησε να ξεφτιλίσει το ανθρώπινο γένος και να πολεμήσει ξανά τον ίδιο Του τον Θεό.

Ξεκινήστε το! Σήμερα θα αφιερώσουμε την θεία Λειτουργία στην μετάνοιά μας.

Θα Του λέτε: «Συγχώρεσέ με, Πατέρα μου, για όλα μου τα λάθη» και αλλάξτε ζωή!

Μην αφήσετε στην καρδιά σας περιθώρια κακίας. Μην αφήσετε στο μυαλό σας περιθώρια άσχημων λογισμών, που θα σας ταράξουν και θα σας φέρουν ταραχή, γιατί τότε μόνοι σας θα χάσετε το μεγαλείο του θαύματος των Χριστουγέννων, που ήδη από σήμερα θέλει να σας δωρίσει. Εάν δεν το κάνετε, θα νιώσετε μια τέτοια ταραχή, μια τέτοια πληγή, έναν πανικό της ψυχής, γιατί απλά αυτά καταλαμβάνουν τη ψυχή όταν φεύγει ο Θεός…

Μην το κάνετε, παιδιά μου, αυτό! Διώξτε τον σατανά και αλλάξτε ζωή! Αλλάξτε ζωή!

Σήμερα μπορεί να φύγετε ή αγιασμένοι ή ταλαίπωροι. Διαλέξτε τι εσείς θέλετε…

Ο Θεός να σας ευλογεί!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ


E-mail Εκτύπωση PDF

1 Tou Αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου, Φυσικού

Το πιο σημαντικό ερώτημα
Υπάρχει Θεός;
Ένα ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα. Η ύπαρξι του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας. Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος, η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν. Γι' αυτό, η πρώτη και βασική αλήθεια που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως είναι η ύπαρξι του Θεού: «Πιστεύω εις ένα Θεόν». Και ο απόστολος Παύλος τονίζει: «Πιστεύσαι δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκξητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Εβρ. 11, 6).

Δηλαδή, εκείνος που πλησιάζει το Θεό για να Τον λατρεύσει, θα πρέπει προηγουμένως να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
Αφού λοιπόν η ύπαρξι του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστεως, γι' αυτό και πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από τους υλιστές και άθεους.

Ο Θεός μέσα από τα έργα Του

Πώς θα μπορούσε κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και να πιστέψει στην ύπαρξί Του; Βεβαίως ο Θεός ως προς την ουσία Του είναι άυλος και αόρατος. «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε» (Ιω. 1, 18). Φανερώνεται όμως στον άνθρωπο και κάνει αισθητή την παρουσία Του μέσα από τις ενέργειές Του. Το πρώτο και βασικό μέσο με το οποίο ο Θεός φανερώθηκε στους ανθρώπους είναι ο φυσικός κόσμος. Αυτό το μεγαλειώδες Σύμπαν, το απέραντο ως προς το μέγεθος, το τέλειο ως προς την κατασκευή, το αρμονικό ως προς τη λειτουργία, το υπέροχο ως προς την ομορφιά, μαρτυρεί την ύπαρξι ενός απείρου, πανσόφου και παντοδυνάμου Θεού Δημιουργού.
Και όπως ένας ζωγραφικός πίνακας μας υποχρεώνει να δεχθούμε καλλιτέχνη που τον ζωγράφισε, ένα άγαλμα μας παραπέμπει στον γλύπτη που το δη μιούργησε και ένα ρολόι προϋποθέτει ένα ωρολογο ποιό που το κατασκεύασε, έτσι και ο φυσικός κόσμος που βλέπουμε γύρω μας, που είναι απείρως πιο τέλειος και ποικιλόμορφος και πολύπλοκος από κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα, μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι κάποιος τον έπλασε. «Πας οίκος κατα σκευάζεται υπό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός», όπως πολύ εύλογα αποφαίνεται ο απ. Παύλος (Εβρ. 3, 4). Δηλαδή, κάθε σπίτι φτιάχνεται από κά ποιον τεχνίτη και εκείνος που έφτιαξε τα πάντα είναι ο Θεός.

Ο έναστρος ουρανός

«Όλα μιλούν για το Θεό», έλεγε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. «Όπου κι αν στρέψω τη ματιά μου, παντού Εσέ, Θεέ, θα δω», ψάλλει ένας χριστιανός ποιητής. Παντού υπάρχει η παρουσία του Θεού μέσα στη φύσι.
Εκεί όμως που ο άνθρωπος κυριεύεται από θαυμασμό και δέος είναι ο έναστρος ουρανός. Τα αναρίθμητα άστρα με τα ποικίλα χρώματα και τη διαφορετική λαμπρότητα, που σαν διαμάντια στολίζουν τον ουράνιο θόλο, είναι ένα από τα πιο μαγευτικά θεάματα της φύσεως.
Το πρώτο που θαυμάζει κανείς μελετώντας το αστρικό σύμπαν είναι ο αριθμός των αστέρων. Με γυμνό μάτι μπορεί κάποιος να δει περίπου 5.000 α στέρια. Αν όμως στρέψει στον ουρανό ενα ισχυρό τηλεσκόπιο, θα δει πολύ περισσότερα, εκατομμύρια.
Σύμφωνα με τις έρευνες και τις ανακαλύψεις των αστρονόμων, τα αστέρια μέσα στο σύμπαν είναι κατανεμημένα σε τεράστιες ομάδες που ονομάζονται γαλαξίες. Ο κάθε γαλαξίας αποτελείται από 100 έως 200 δισεκατομμύρια άστρα! Υπολογίζεται ότι μέσα στο σύμπαν υπάρχουν γύρω στο ένα τρισεκατομμύ ριο τέτοιοι γαλαξίες! Φανταστείτε λοιπόν πόσα άστρα υπάρχουν.
Το δεύτερο που θαυμάζει κανείς είναι οι τεράστιες αποστάσεις που χωρίζουν τα αστέρια μεταξύ τους. Όπως γνωρίζουμε από τα μαθητικά μας χρόνια, το φως τρέχει με μια ασύλληπτα μεγάλη ταχύτη τα, την μεγαλύτερη που υπάρχει μέσα στο Σύμπαν. Τρέχει με 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο! Δηλαδή σ' ένα δευτερόλεπτο διανύει απόστασι σχεδόν από τη Γη μέχρι τη Σελήνη.
Η απόστασι από τη Γη μέχρι τον Ήλιο είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ένα αεροπλάνο θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να πάει στον Ήλιο. Το φως ό μως, με την ιλιγγιώδη ταχύτητά του, κάνει αυτό το ταξίδι μόλις σε 8 λεπτά.
Το πιο κοντινό αστέρι σε μας είναι ο «εγγύτατος του Κενταύρου». Ξέρετε πόσο χρόνο κάνει το φως για να έλθει από εκεί μέχρις εδώ; Το φως, με την ταχύτητα των 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 4 ολόκληρα χρόνια να ταξιδεύει, για να φτάσει από τον εγγύτατο του Κενταύρου μέχρι τη Γη. Ένα αεροπλάνο θα χρειαζόταν 6 εκατομμύρια χρόνια! Και αυτό, όπως είπαμε, είναι το πιο κοντινό μας αστέρι. Υπάρχουν αστέρια που απέχουν 20, 30, 60 έτη φωτός και περισσότερο.
Η διάμετρος του γαλαξία μας είναι 100.000 ετη φωτός. Δηλαδή, για να πάει το φως από τη μια άκρη του γαλαξία μέχρι την άλλη χρειάζεται να ταξιδεύει 100.000 χρόνια! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει τις αποστάσεις αυτές. Ας μην προχωρήσουμε στις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών και στη διάμετρο του Σύμπαντος, γιατί θα μας καταλάβει ίλιγγος.
Ένα τρίτο θέμα που προκαλεί θαυμασμό είναι τα μεγέθη των άστρων.
Για παράδειγμα ο Ήλιος, που είναι ένα αστέρι μέσου μεγέθους, είναι 1.300.000 φορές μεγαλύτερος από τη Γη. Αν θεωρήσουμε τον Ήλιο σαν ενα πορτοκάλι, η Γη θα είναι κοντά του σαν κόκκος άμμου! Και υπάρχουν αστέρια πολύ μεγαλύτερα από τον Ήλιο.
Άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του Σύμπαν τος είναι η κίνησι. Όλα τα ουράνια σώματα κινούν ται. Η Σελήνη κινείται γύρω από τη Γη. Η Γη και οι άλλοι πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο. Ολόκληρο το ηλιακό σύστημα κινείται γύρω από το κέν τρο του γαλαξία κ.ο.κ.
Οι ταχύτητες των κινήσεων αυτών είναι τερά στιες. Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα 110 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα.
Άλλα και οι άλλοι πλανήτες περιστρέφονται με μεγάλες ταχύτητες γύρω από τον Ήλιο, σε αυστηρά καθορισμένες τροχιές, υπακούοντας σε θαυμάσιους νόμους (νόμοι του Κέπλερ).
Και όχι μόνο το δικό μας σύστημα, αλλά όλα τα άστρα, οι γαλαξίες, τα σμήνη των γαλαξιών, κινούν ται με απόλυτη τάξι και αρμονία. Ένας ουράνιος τροχονόμος, ενα αόρατο χέρι κατευθύνει τις τερά στιες ουράνιες σφαίρες, ώστε να ακολουθούν απαρασάλευτα και για αιώνες την πορεία τους μέσα στο α χανές Σύμπαν.
Το πιο καταπληκτικό όμως είναι ότι όλα τα ουράνια σώματα έλκονται μεταξύ τους με μια αόρατη και μυστηριώδη δύναμι, που λέγεται παγκόσμια έλξι, ή βαρύτητα.
Αν υποθέσουμε ότι για μια στιγμή σταματούσε να υπάρχει η δύναμι αυτή της βαρύτητας, όλα τα ουράνια σώματα θα ξέφευγαν από τις τροχιές τους και το Σύμπαν θα διαλυόταν.
Ποιος έθεσε την θαυμαστή αυτή δύναμι που συ νέχει και περικρατεί το Σύμπαν; Ο μέγιστος των φυσικών όλων των αιώνων, που ανακάλυψε και το νόμο της παγκοσμίου έλξεως, ο βαθειά θρησκευόμενος επιστήμων και βαθύς μελετητής της Αγίας Γραφής, ο Ισαάκ Νεύτων, γράφει στο περίφημο έργο του «Principia»: «Ο μεγαλοπρεπής δεσμός που συνδέει τα άστρα μεταξύ τους είναι δυνατό να προέρχεται μόνο από τη σοφία και τη βούλησι ενός Όντος ισχυρού και λογικού. Και αυτό το ονομάζουμε Κύριο και Θεό Παντοδύναμο».
Και ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαίας Ελλάδος Αριστοτέλης λέει τα εξής:
«Όπως ο ναυτικός που βλέπει να προβάλλει από μακρυά κάποιο καράβι με ολάνοιχτα πανιά, σκέφτεται πως υπάρχει δίχως άλλο κάποιος κυβερνήτης του καραβιού που το κατευθύνει και το προσεγγίζει στο λιμάνι, έτσι και όσοι σήκωσαν για πρώτη φορά τα μάτια τους στον ουρανό και άντίκρυσαν τον ήλιο να διανύει την τροχιά του από την ανατολή μέχρι τη δύσι και είδαν τις καλοχαραγμένες γραμμές των ά στρων, αναζήτησαν τον Μεγάλο Δημιουργό του υπέροχου αυτού Σύμπαντος, γιατί ήταν αναγκασμένοι λογικά να παραδεχθούν, ότι αυτός ο θαυμάσιος για την αρμονία του κόσμος δεν μπορεί να έγινε στην τύχη, αλλά χρωστά την ύπαρξί του σε κάποιο Ον πανίσχυρο και άπειρο» (Σέξτος, Εμπειρ. Δογμ. III, 2)

Ο Ήλιος

Ας δούμε τώρα τον ήλιο, το λαμπρό αυτό άστρο που μας φωτίζει, μας θερμαίνει και μας ζωογονεί.
• Οι φυσικές ιδιότητες τον ήλιου
Ο ήλιος απέχει από τη γη, όπως έχουμε αναφέρει, 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα και είναι ως προς το μέγεθος 1.300.000 φορές μεγαλύτερος από τη γη.
Γύρω απ’ αυτόν περιστρέφονται οι πλανήτες, τους οποίους έλκει με τη βαρύτητά του.
Η ύλη από την οποία αποτελείται (κυρίως τα αέρια υδρογόνο και ήλιο) βρίσκεται σε διάπυρη κατάστασι. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του είναι 6.000 βαθμοί Κελσίου, ενώ στο κέντρο του φτάνει τους 15 εκατομμύρια βαθμούς!
Ο ήλιος εκπέμπει τεράστια ποσά θερμότητας στο διάστημα. Ένα μέρος της θερμότητας αυτής δέχεται και η γη και έτσι υπάρχει και διατηρείται η ζωή.
Ένα μεγάλο ερώτημα που απασχόλησε τους επιστήμονες είναι το πώς παράγει τη θερμότητα του ο ήλιος. Μετά από πολλές μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η θερμότητα που εκπέμπει ο ήλιος οφείλεται στην πυρηνική ενέργεια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το φωτεινό αυτό άστρο, όπως και όλα τα άστρα του ουρανού, είναι ένα γιγαντιαίο πυρηνικό εργοστάσιο. Με θαυμαστούς μηχανισμούς «καίει» το καύσιμό του, που είναι το υδρογόνο και ακτινοβολεί σταθερά εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Με τον ίδιο σταθερό ρυθμό θα συνεχίσει να ακτινοβολεί για άλλα τόσα χρόνια. Η θαυμαστή αυτή σταθερότητα, με την οποία εκπέμπει την ακτινοβολία και τη θερμότητα, που είναι τόσο απαραίτητη για την ύπαρξι και την διατήρησι της ζωής, οφείλεται σ' ένα ρυθμιστικό παράγοντα, κι αυτός είναι η βαρύτητα. Αυτή συγκρατεί τις τεράστιες δυνάμεις που προκαλούνται στο εσωτερικό του ήλιου και δεν τον αφήνει να εκραγεί.
Η χρησιμότητα του ήλιου
Ο ήλιος είναι η πηγή της ζωής στον πλανήτη μας. Ας δούμε μερικές από τις πολύτιμες προσφορές του.
1. Με τη θερμότητα που εκπέμπει εξασφαλίζεται η κατάλληλη θερμοκρασία για να γίνουν οι βιοχημικές διαδικασίες μέσα στους ζωντανούς οργανισμούς, και να παραχθούν οι διάφορες ουσίες που είναι απαραίτητες για τη ζωή.
2. Συντελεί σε μια θαυμαστή λειτουργία, τη φωτοσύνθεσι, χάρι στην οποία τα φυτά παίρνουν νερό από τη γη και διοξείδιο του άνθρακα από την ατμό σφαιρα και μας δίνουν οξυγόνο και τη γλυκόζη. Το οξυγόνο το αναπνέουμε και η γλυκόζη αποτελεί βα σικό συστατικό των τροφών μας.
3. Μέ τη θερμότητά του ο ήλιος εξατμίζει το νε ρό της θάλασσας, το μετατρέπει σε υδρατμούς, που στη συνέχεια γίνονται βροχή για να ποτίσουν ολό κληρη τη γη.
Κάθε χρόνο εξατμίζονται από τη θάλασσα 400 τρισεκατομμύρια τόννοι νερού.
4. Επίσης ο ήλιος προκαλεί τους ανέμους, οι οποίοι μεταφέρουν τους υδρατμούς σε όλη τη γη. Επι πλέον οι άνεμοι εξασφαλίζουν μια ομοιόμορφη κατανομή της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας.
5. Τέλος ο ήλιος είτε άμεσα είτε έμμεσα είναι η πηγή ενέργειας στη γη, αφού τα ξύλα, τα κάρβουνα, τα πετρέλαια και τα άλλα καύσιμα οφείλουν την προέλευσί τους στη φωτοσύνθεσι και συνεπώς στον ήλιο. Αλλά και οι τροφές που τρώμε είναι κι αυτές κονσέρβες ηλιακής ενέργειας.

«Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν θεού»

Όλα αυτά και άλλα πολλά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας πάνσοφος και παντοδύναμος δημιουργός που τα σχεδίασε και τα έπλασε.
Το αχανές Σύμπαν με τα τρισεκατομμύρια άστρα, οι αρμονικές κινήσεις τους, η μυστηριώδης έλξι που τα συγκρατεί, ο θαυμαστός μηχανισμός με τον οποίο φωτοβολούν, η γενικότερη τάξι που επικρατεί στο Σύμπαν, οι τέλειοι νόμοι που το κυβερνούν, καθώς και ένας βαθύτερος σκοπός που κρύβεται σ' αυτό, μας προκαλούν τον θαυμασμό και την έκπληξι. Δεν μπορεί όλα αυτά να έγιναν τυχαία. Όλα μαρτυρούν και φωνάζουν με μια σιωπηλή κραυγή, ότι υπάρχει Θεός, και όλα ψάλλουν και υμνούν με μια μυστική μελωδία τα μεγαλεία του Πλάστη. «Οι ουρανοί διη γούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγ γέλλει το στερέωμα». (Ψαλμ. 18, 2).
Ένας μεγάλος φιλόσοφος, ο Καντ, έλεγε: «Δύο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με θαυμασμό· ο έναστρος ουρανός που είναι πάνω μου και η φωνή της συνειδήσεως που είναι μέσα μου».
Ο πρώτος αστροναύτης Γιούρυ Γκαγκάριν είπε κάποτε: «Εκεί που πέταξα δεν είδα πουθενά τον Θεό». Πόσο επιπόλαια έβγαλε αυτό το συμπέρασμα! Απάντησι σ' αυτό που είπε έδωσε ένας άλλος αστροναύτης, ο Γκόρτον Κούπερ, με δύο πτήσεις στο διάστημα: «Κατά τις πτήσεις μου στο διάστημα, ούτε κι εγώ είδα πουθενά το Θεό· είδα όμως μερικά από τα θαύματα που δημιούργησε». Τέλος, ο μεγάλος μουσουργός Haydn είπε: «Μ' αυτό τον τρόπο πρέπει να εξοικειωθούμε προς τα θαύματα του ουρανού ώστε να γίνουν γέφυρα προς τον Θεό».

Η Γη, ένας μοναδικός πλανήτης

• Γενικά στοιχεία
Η γη είναι ο τρίτος στη σειρά πλανήτης. Είναι μια τεράστια σφαίρα με διάμετρο 13.000 χιλιόμετρα και μάζα 6 εξάκις εκατομμύρια τόννους. Περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο με ταχύτητα 110.000 χιλιόμετρα την ώρα σαν ένα τεράστιο διαστημόπλοιο με 6 δισεκατομμύρια επιβάτες. Κινείται με σταθερό χρόνο περιστροφής, σε αυστηρά καθορισμένη τροχιά, χωρίς τραντάγματα ή θορύβους. Και το κυριότερο δε στηρίζεται πουθενά. Κινείται στο κενό. Ο χρόνος περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο είναι 365 ήμερες και 6 ώρες περίπου. Η ακρίβεια στο χρόνο περιστροφής είναι καταπληκτική. Σε 1.800 χρόνια δεν άλλαξε ούτε κατά ένα εκατοστό του δευτερολέπτου. Γι' αυτό μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια και τις εκλείψεις.
Εκτός από την κίνησι γύρω από τον ήλιο η γη περιστρέφεται και γύρω από τον εαυτό της σε 24 ώρες.
Αυτές είναι οι πιο γνωστές κινήσεις της γης. Υπάρχουν όμως και άλλες, δεκατέσσερις συνολικά.
Υπάρχουν εξωγήινοι;
Ένα πανάρχαιο ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο είναι το αν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Πολύς λόγος γίνεται για εξωγήινους και για ζωή σε άλλους πλανήτες. Αφού υπάρχουν τόσα τρισεκατομμύρια άστρα και το καθένα έχει τους πλανήτες του, γιατί να θεωρείται απίθανο κάποιοι απ’ αυτούς να έ χουν τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για τη ζωή; Αυτό υποστηρίζουν πολλοί, επιστήμονες και μη.
Ωστόσο, οι πιθανότητες για ύπαρξι ζωής σε άλλους πλανήτες όλο και μικραίνουν. Η γη, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι ένας μοναδικός πλανήτης που συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για την ύπαρξι της ζωής. Και αυτές οι προϋποθέσεις είναι πάρα πολλές, ώστε να είναι εντελώς απίθανο να συγκεντρώνονται όλες μαζί σε ένα πλανήτη.
Οι θαυμαστές ιδιαιτερότητες της γης
Θα δούμε τώρα κάποιες από τις πάμπολλες ιδιαιτερότητες της γης, που την καθιστούν ένα μοναδικό πλανήτη μέσα στο Σύμπαν.
1. Η θέσις της γης
α) Στον γαλαξία. Η γη βρίσκεται σ' ένα «ήσυχο» σημείο του γαλαξία μας· στην «Γαλαξιακή Κατοική σιμη Ζώνη» (GHZ). Απέχει 25 χιλιάδες έτη φωτός από το κέντρο του. Αν ήταν πιο κοντά, θα βομβαρδιζόταν από την κοσμική ακτινοβολία η οποία παράγεται από τις εκρήξεις των supernova, που βρίθουν στο κέντρο του γαλαξία. Αυτό θα σήμαινε την καταστροφή της.
Αν αντιθέτως βρισκόταν πιο μακριά, στα όρια του γαλαξία, εκεί δεν υπάρχουν άφθονα μέταλλα απαραίτητα για τη ζωή.
β) Στο Ηλιακό Σύστημα. Η θέσι της γης στο Ηλιακό Σύστημα θεωρείται επίσης ιδανική. Βρίσκεται στην «Κατοικήσιμη Ζώνη» του Ηλιακού Συστήματος. Ούτε κοντά στον Ήλιο, οπότε θα είχαμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, όπως η Αφροδίτη, ούτε μακρυά, ο πότε θα είχαμε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως ο Άρης.
Η «χρυσή απόστασι» Γης-Ηλίου εξασφαλίζει τη δυνατότητα σχηματισμού των βιομορίων (υδατανθράκων, πρωτεϊνών κ.λπ) τα οποία συνθέτουν τους ζωντανούς οργανισμούς.
Η θερμοκρασία της γης εξασφαλίζει επίσης την ύπαρξι του νερού σε υγρή φάσι. Το νερό σε υγρή μορφή διαλύει τις χημικές ουσίες, ώστε να μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους και να συνθέσουν άλλες πιο πολύπλοκες απαραίτητες στη ζωή.
Ακόμα, αν βρισκόταν στα εξωτερικά όρια του Ηλιακού Συστήματος, θα βομβαρδιζόταν αδιάκοπα από αστεροειδείς και κομήτες.
2. Ο ήλιος. Είναι τέτοιος ο αστρικός τύπος του ήλιου μας (μέγεθος, σταθερότητα ακτινοβολίας, φασματικός τύπος κ.ά.) που ευνοεί την ύπαρξι της ζωής.
3. Λίγο πιο μακρυά από τη Γη περιστρέφονται δύο μεγάλοι πλανήτες· ο Δίας (318 φορές μεγαλύτε ρος της Γης) και ο Κρόνος (95 φορές μεγαλύτερος). Αυτοί λειτουργούν σαν παγίδες των μετεωριτών, κομητών κ.λπ., έλκοντάς τους με την ισχυρή βαρύτητα που έχουν. Είναι τα «αλεξικέραυνα» που προστατεύουν τη γη.
Αν ο Δίας δεν υπήρχε ή βρισκόταν σε εσωτερική τροχιά, η Γη θα δεχόταν μια βροχή από αστρικά αντικείμενα (10.000 φορές περισσότερα), γεγονός που θα εμπόδιζε την ύπαρξι της ζωής.
4. Η κλίσι του άξονα της γης
Ένα άλλο θαυμαστό φαινόμενο που συναντούμε στη Γη είναι ότι ο άξονας περιστροφής της παρου σιάζει μια κλίσι 23,5 μοιρών. Αυτή η κλίσι, σε συν δυασμό με την κίνησι της Γης γύρω από τον Ήλιο ε ξασφαλίζει τις τέσσερις εποχές του έτους.
Αν δεν υπήρχε αυτή η κλίσι δεν θα είχαμε τις εναλλαγές των εποχών, αλλά κάθε περιοχή της Γης θα είχε μονίμως μια εποχή.
5. Η περιστροφή της Γης
Η περιστροφή της Γης γύρω από τον εαυτό της σε 24 ώρες προκαλεί την ημέρα και τη νύκτα.
Αν δεν υπήρχε αυτή η περιστροφή, τότε η μια πλευρά της Γης θα είχε μονίμως ημέρα και η άλλη μονίμως νύκτα.
6. Η ύπαρξι της Σελήνης
Η Γη έχει και ένα δορυφόρο, τη Σελήνη, που περιστρέφεται γύρω απ’ αυτήν. Πέρα από την ομορφιά και τη γοητεία που προκαλεί με το γλυκό της φως, εκπληρώνει και άλλους, ουσιαστικότερους σκοπούς.
Κατ' αρχήν, η ύπαρξι της Σελήνης με τη σχετικά μεγάλη μάζα της, εξασφαλίζει τη σταθερότητα του άξονα περιστροφής της Γης. Αν η Σελήνη δεν υπήρχε, και μάλιστα στην κατάλληλη θέσι, ή αν ήταν μικρότερη, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών, ο άξονας της Γης θα άλλαζε διαρκώς διεύθυνσι, με αποτέλεσμα την αστάθεια στο κλίμα, που θα καθιστούσε δύσκολη ή και αδύνατη την ύπαρξι ζωής. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς κάποιου αστροφυσικού, αν δεν υπήρχε η Σελήνη, η θερμοκρασία στη γη θα κατέβαινε στους -100° C το χειμώνα και θα ανέβαινε στους + 150° C το καλοκαίρι!
Μια άλλη συμβολή της Σελήνης είναι οι παλίρροιες που προκαλεί. Όπως γνωρίζουμε τα νερά των θαλασσών ανεβαίνουν και κατεβαίνουν δύο φορές το εικοσιτετράωρο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην έλξι της Σελήνης. Με τις παλίρροιες γίνεται ανάδευσι (ανακάτεμα) του νερού της θαλάσσης, γεγονός που αποτρέπει την αποσύνθεσι.
7. Η μάζα της Γης
Ένα άλλο σημαντικό δεδομένο που ευνοεί την ύπαρξι ζωής στον πλανήτη μας είναι η μάζα της Γης. Η Γη διαθέτει την ακριβώς απαιτούμενη μάζα. Αν η μάζα της ήταν μικρότερη, θα είχε μικρότερη βαρυτική έλξι, οπότε δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει την ατμόσφαιρα (όπως η Σελήνη). Αν η μάζα της ήταν μεγαλύτερη, θα είλκυε περισσότερους μετεωρίτες που θα προκαλούσαν καταστροφές.

Ερωτήματα
Πώς έτυχαν όλες αυτές οι θαυμαστές συμπτώσεις σ' ένα και μόνο πλανήτη;
• Πώς έτυχε η Γη να βρίσκεται στην κατάλληλη θέσι μέσα στον γαλαξία;
• Πώς έτυχε να είναι και πλανήτης σ' ένα αστέρι σαν τον Ήλιο, που είναι κατάλληλος για να συντη ρήσει τη ζωή;
• Πώς έτυχε να βρίσκεται και στην κατάλληλη απόστασι από τον Ήλιο (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακρυά) ώστε να έχει την απαιτούμενη θερμοκρασία για να μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή;
• Πώς έτυχε να την περιβάλλουν και δύο μεγάλοι πλανήτες (ο Δίας και ο Κρόνος) που σαν αλεξικέραυνο την προστατεύουν από τους μετεωρίτες και τα άλλα ουράνια αντικείμενα που θα την απειλούσαν;
• Πώς έτυχε ο άξονας της Γης να έχει και την κατάλληλη κλίσι (23,5°), ώστε να υπάρχουν οι εποχές;
• Πώς έτυχε να έχει και ένα δορυφόρο (τη Σελήνη) που να έχει το κατάλληλο μέγεθος ώστε να κρατά σταθερό τον άξονα της για να εναλλάσσονται ομαλά οι τέσσερις εποχές;
• Πώς έτυχε να έχει και την κατάλληλη μάζα ώστε να συγκρατεί την ατμόσφαιρα;
Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μαρτυ ρούν ένα σοφό σχέδιο, που το επεξεργάσθηκε ένας τέλειος Νους και το πραγματοποίησε μια άπειρη Δύναμι, με σκοπό να κάνει αυτό τον πλανήτη, τη Γη μας, ένα ξεχωριστό δημιούργημα που θα φιλοξενούσε το θαυμαστό φαινόμενο που λέγεται ζωή.
Αν προχωρήσει κανείς περισσότερο, θ’ ανακαλύψει και άλλες συμπτώσεις μέσα στο Σύμπαν και ιδιαιτέρως στη Γη. Όλη αυτή η έρευνα οδηγεί τελικά σ' ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα: Όλο το Σύμπαν, όλος ο φυσικός κόσμος και η Γη ξεχωριστά, έγιναν για τον άνθρωπο. Μη βιαστείτε να πείτε ότι είναι υπερβολή που διακηρύττουν θεολόγοι ή θρησκόληπτοι άνθρωποι. Το συμπέρασμα αυτό είναι μια άποψι στην οποία κατέληξαν στις μέρες μας οι επιστήμονες και ονομάζεται ανθρωπική αρχή.

Η ατμόσφαιρα

Αφού είδαμε μερικές από τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει ο πλανήτης μας μέσα στο αστρικό σύμπαν, ας πούμε λίγα λόγια και για την ατμόσφαιρα που την καλύπτει.
Ατμόσφαιρα ονομάζεται το στρώμα του αέρα που περιβάλλει τη γη. Είναι μια αέρια θάλασσα, μέ σα στην οποία κολυμπάνε όλοι οι χερσαίοι οργανι σμοί. Συγκρατείται, όπως είπαμε, από την βαρύτητα και φθάνει πρακτικά σε ύψος 3.500 χιλιομέτρων.
Η ατμόσφαιρα είναι μίγμα πολλών αερίων, το καθένα από τα οποία εξυπηρετεί και ένα σκοπό. Τα κυριότερα αέρια είναι τα εξής:
α) Το Οξυγόνο. Βρίσκεται σε ποσοστό 21%. Είναι απαραίτητο για τη ζωή, διότι προκαλεί τις καύσεις μέσα στους οργανισμούς, από τις οποίες παρά γεται κίνησι και κάθε είδους ενέργεια.
Το ποσοστό, στο οποίο το συναντούμε, είναι το ιδανικό για την ομαλή λειτουργία της ζωής. Αν ήταν μικρότερο, θα είχαμε δύσπνοιες. Αν ήταν μεγαλύτερο, θα είχαμε καταστρεπτικές συνέπειες, διότι το oξυγόνο σε μεγάλες ποσότητες είναι τοξικό (δηλητηριώδες) για τους οργανισμούς. Επίσης θα προκαλούνταν εύκολα πυρκαγιές.
β) Το Άζωτο. Βρίσκεται σε ποσοστό 78%. Παίζει κι αυτό σημαντικό ρόλο στο περιβάλλον και στη ζωή. Αφ' ενός αραιώνει το οξυγόνο. Αφ' ετέρου με τις αστραπές και τους κεραυνούς ενώνεται με το οξυγόνο, και στη συνέχεια πέφτοντας στη γη με τη βροχή, γίνεται λίπασμα για τα φυτά (αζωτούχα λιπάσματα).
γ) Τρίτο βασικό συστατικό της ατμόσφαιρας είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Βρίσκεται γενικά σε πολύ μικρό ποσοστό (μικρότερο του 1%). Όμως η παρουσία του είναι απαραίτητη, όσο και του οξυγό νου. Διότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι αναγκαίο για τη φωτοσύνθεσι, κατά την οποία τα φυτά το χρησιμοποιούν μαζί με το νερό για να παρασκευάσουν τη γλυκόζη και στη συνέχεια τους καρπούς, το ξύλο και όλα τα φυτικά παράγωγα. Συνεπώς, χωρίς διοξείδιο του άνθρακα δε θα υπήρχε φυτική ζωή και α σφαλώς ούτε ζωική.
Και εδώ υπάρχουν λεπτές ισορροπίες. Αν το πο σοστό του διοξειδίου του άνθρακα αυξηθεί, τότε έχουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που συνεπάγεται αύξησι της θερμοκρασίας της γης. Επίσης η αύξησι θα επέφερε βλαβερές συνέπειες στα ζώα, δύσ πνοια και θάνατο. Αντίθετα, αν το ποσοστό μειωθεί, αυτό θα επηρέαζε τα φυτά και θα είχαμε ελάττωσι του οξυγόνου της ατμόσφαιρας.
δ) Όζον. Είναι ένα αέριο που το συναντούμε στην ανώτερη ατμόσφαιρα σε ύψος 24 χιλιομέτρων. Έχει πάχος μόλις μισό εκατοστό του μέτρου. Και όμως, αυτό το λεπτότατο στρώμα του όζοντος μας προστατεύει σαν μια ομπρέλα από τις βλαβερές υπεριώδεις ακτινοβολίες του ήλιου, που είναι καρκινογόνες!
Όλοι έχουμε ακούσει για την τρύπα του όζοντος και γενικά για την καταστροφή του χρησίμου αυτού αερίου, που έχει ως αποτέλεσμα ο ήλιος να έχει γίνει 500 φορές πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες.
ε) Τέλος, βασικό αέριο είναι και οι υδρατμοί, οι οποίοι προέρχονται από την εξάτμισι του νερού των θαλασσών και των λιμνών. Αυτοί οι υδρατμοί γίνονται σύννεφα και στη συνέχεια πέφτουν σαν βροχή στη γη για να καλύψουν τις ανάγκες σε νερό όλων των ζωντανών οργανισμών.
Εκτός όμως από την προμήθεια νερού την οποία εξασφαλίζουν, οι υδρατμοί συντελούν και σε κάτι άλλο πολύ σπουδαίο. Μειώνουν τη μεγάλη διαφορά θερμοκρασιών που θα υπήρχε μεταξύ ημέρας και νύκτας. Αν δεν υπήρχαν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα, την ημέρα η γη θα καιγόταν από την υψηλή θερμοκρασία, ενώ την νύκτα θα υπήρχε πολικό ψύχος. Επομένως, ζωή δεν θα μπορούσε εύκολα να υπάρξει.
Πέρα απ’ αυτά που αναφέραμε για τη χρησιμότη τα του κάθε αερίου ξεχωριστά, θα πρέπει να συμπληρώσουμε και κάποιες άλλες σημαντικές ωφέλειες που μας προσφέρει η ατμόσφαιρα.
• Κατ' αρχήν αποτελεί το μέσο της διαδόσεως του ήχου. Ο κάθε ήχος (ομιλία, μουσική, θόρυβος κ.λπ.) ταξιδεύει και φτάνει στο αυτί μας μέσω του ατμοσφαιρικού αέρα.
• Επίσης η ατμόσφαιρα μας προστατεύει από τους μετεωρίτες, οι οποίοι όταν μπουν στην ατμόσφαιρα, λόγω της μεγάλης ταχύτητας που έχουν, υπερθερμαίνονται εξ αιτίας της τριβής τους με τον αέρα, αναφλέγονται και διαλύονται. Είναι τα «αστέρια» που βλέπουμε να πέφτουν τις νύκτες. Σπάνια φτάνουν στη γη. Ενώ στη Σελήνη, που δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, πέφτουν πολύ περισσότεροι μετεωρίτες και δημιουργούν τους γνωστούς κρατήρες που βλέπουμε στην επιφάνειά της.
Γι' αυτή τη λεπτομέρεια ο μεγάλος Άγγλος φυσικός Joule (Τζάουλ) αναφωνεί:
«Η ψυχή μου ξεχειλίζει από θαυμασμό και ευγνωμοσύνη, όταν σκέφτομαι τη θαυμάσια οργάνωσι, που επενόησε ο Δημιουργός της Φύσεως, για να προστατεύσει τα πλάσματά Του. Χωρίς την ατμόσφαιρα, που μας καλύπτει σαν μια ασπίδα, θα ήμασταν εκτεθειμένοι συχνά σε βομβαρδισμό αναπόφευκτο».

Οι θάλασσες (υδρόσφαιρα)

Μετά από την ατμόσφαιρα και όλα τα θαυμαστά που γνωρίσαμε γι' αυτήν, ας στρέψουμε την προσοχή μας στις θάλασσες, τις απέραντες αυτές δεξαμενές του νερού.
• Το νερό και οι θαυμαστές ιδιότητές του
Το νερό είναι η πιο πολύτιμη ουσία στο σύμπαν. Και οι λόγοι είναι κυρίως οι εξής:
α) Αποτελεί βασικό στοιχείο στη φωτοσύνθεσι. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, κατά τη φωτοσύνθεσι τα φυτά παίρνουν νερό από τη γη με τις ρίζες τους και διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και μετά από πολύπλοκες χημικές διαδικασίες παρά γουν οξυγόνο και γλυκόζη. Συνεπώς το οξυγόνο που αναπνέουμε προέρχεται από το νερό που απορροφούν τα φυτά.
β) Είναι άριστος διαλύτης. Το νερό που περιέχε ται στο σάλιο και στα υγρά του στομάχου διαλύει τις θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στις τροφές και έ τσι μπορεί ο οργανισμός να τις απορροφήσει και να τις αφομοιώσει.
γ) Διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία των οργανισμών. Κι αυτό διότι το νερό δεν αλλάζει εύκολα τη θερμοκρασία του. Αυτή η ιδιότητα εξασφαλίζει στους οργανισμούς, που αποτελούνται κατά 70% από νερό, μια θερμική σταθερότητα στις αυξομειώσεις της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος.
Για τους πιο πάνω λόγους, και για πολλούς άλλους, το νερό είναι περισσότερο αναγκαίο από την τροφή. Χωρίς τροφή μπορεί να ζήσει κάποιος για μερικές εβδομάδες. Χωρίς νερό όμως δεν μπορεί να ζήσει ούτε μια εβδομάδα.
Η προμήθεια του νερού
Αφού λοιπόν το νερό είναι τό
σο πολύτιμο και αναγκαίο, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να το προμηθεύονται όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί.
Όλοι γνωρίζουμε τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο προμηθεύεται η γη το πολύτιμο αυτό αγαθό. Υπάρχουν οι τεράστιες αποθήκες νερού· οι θάλασσες και οι λίμνες. Με τη θερμότητα του ήλιου εξατμίζονται μεγάλες ποσότητες νερού.
Όπως ήδη αναφέραμε, κάθε χρόνο εξατμίζονται από τις θάλασσες και τις λίμνες 400 τρισεκατομμύρια τόννοι νερού.
Με τους άνεμους οι υδρατμοί αυτοί μεταφέρονται παντού, σε όλη τη γη.
Εκεί, γίνεται το αντίθετο φαινόμενο. Οι υδρατμοί ψύχονται, υγροποιούνται, γίνονται σύννεφα και μετά βροχή, η οποία πέφτει και ποτίζει όλη τη γη.
Όσον αφορά τη βροχή, πρέπει να πούμε ότι ο τρόπος δημιουργίας της είναι ακόμα άγνωστος. Μόνο θεωρίες υπάρχουν. Επίσης είναι θαυμαστό το γεγονός ότι οι σταγόνες της βροχής έχουν κάποιο όριο ως προς το μέγεθος.
Διαφορετικά, αν ήταν μεγαλύτερες, θα σκορπούσαν θάνατο και όχι ζωή.
• Όλοκληρώνοντας την αναφορά μας αυτή για τη θάλασσα αξίζει να πούμε ότι:
α) Οι θάλασσες καλύπτουν το 70% της επιφα νείας της γης. Αν κάλυπταν μεγαλύτερη έκτασι, θα είχαμε πλημμύρες, υγρασία και άλλα ανεπιθύμητα φαινόμενα που θα δυσκόλευαν τη ζωή. Αν κάλυπταν μικρότερη έκτασι, θα υπήρχε ξηρασία και λιγότερη βλάστησι, που κι αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες στους ζωντανούς οργανισμούς.
β) Μέσα στις θάλασσες υπάρχει αλάτι. Έχει κι αυτό τον λόγο του. Το άλας, όπως γνωρίζουμε, είναι αντισηπτικό· εμποδίζει την σήψι και την αποσύνθεσι μέσα στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
γ) Τέλος, μέσα στις θάλασσες ζουν αναρίθμητα είδη ψαριών και άλλων θαλασσίων οργανισμών, με τους οποίους τρέφεται ο άνθρωπος, και που προσθέτουν μια τεράστια ποικιλία μέσα στον κόσμο των έμ βιων όντων που προκαλεί θαυμασμό.
«Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας»
Από τη σύντομη μελέτη που κάναμε στα δύο αυτά συστήματα, την ατμόσφαιρα και τις θάλασσες, βρήκαμε και πάλι αφορμές να θαυμάσουμε τη σοφία και την πρόνοια που υπάρχει στο καθετί.
• Το πολύτιμο οξυγόνο βρίσκεται στην ακριβή αναλογία, ώστε να λειτουργεί ομαλά η ζωή στους οργανισμούς. Χρήσιμο επίσης είναι και το άζωτο.
• Το διοξείδιο του άνθρακα συνεισφέρει κι αυτό τα μέγιστα, διότι αποτελεί βασική πρώτη ύλη όλων των τροφών που καταναλώνουμε, αλλά και των καυσίμων που παράγουν την κίνησι και τη θέρμανσι.
• Το όζον αποτελεί την ασπίδα που μας προστατεύει από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου.
• Οι υδρατμοί μας προμηθεύουν το νερό και αποτρέπουν τις μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας.
• Θαυμάσαμε επίσης τις καταπληκτικές ιδιότητες του νερού αλλά και την αναγκαιότητά του στο φαι νόμενο της ζωής.
• Είδαμε τέλος με τι σοφό τρόπο μεταφέρεται το νερό από τις θάλασσες, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο, σε όλη τη γη για να ποτίσει κάθε ζωντανό οργανισμό και να «αρδεύση άπασαν την κτίσιν προς ζωογονίαν».
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη μελέτη μας αυτή με αναφορά στον αόρατο κόσμο του ατόμου, στα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία αποτελείται το σύμπαν και στις θεμελιώδεις δυνάμεις που τα συγκρατούν.
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα παρουσίαζε η μελέτη του κυττάρου, που είναι η μικρότερη μονάδα ζωής με την εξαιρετικά πολύπλοκη κατασκευή του, το πλήθος των οργανιδίων που βρίσκονται σ' αυτό και ιδιαιτέρως το DNA πάνω στο οποίο βρίσκονται κωδικοποιημένες όλες οι ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του οργανισμού.
Θαυμασμό προκαλεί και ο κόσμος των φυτών, των ψαριών, των πουλιών και των ζώων. Για ένα έντομο, τη μέλισσα, έχουν γραφεί τόμοι ολόκληροι βιβλίων.
Εκεί όμως που μένει κανείς κατάπληκτος και ο θαυμασμός φτάνει στο αποκορύφωμα, είναι το αν θρώπινο σώμα, το τέλειο αυτό καλλιτέχνημα, που αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας.
Τι να πει κανείς για την καρδιά, που σαν μια αντλία δουλεύει ασταμάτητα στέλλοντας το αίμα σ' όλο το σώμα;
Τι να πει κανείς για το πεπτικό σύστημα, με το οποίο οι τροφές διαλύονται και στη συνέχεια ξανασυναρμολογούνται από τον οργανισμό για να γίνουν κόκκαλα, κρέας, νεύρα, λίπος κ.λπ.;
• Τι να πει κανείς για το αίμα, που μεταφέρει τις θρεπτικές ουσίες και το οξυγόνο στα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα του σώματός μας, ώστε όλα ανεξαιρέ τως να τραφούν και να παράγουν την ενέργεια που τους χρειάζεται;
Τι να πει κανείς για το μάτι, που είναι μια τέλεια φωτογραφική μηχανή; Ή για το αυτί, που σαν ραντάρ συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τους ήχους;
Τέλος, τι να πει κανείς για τον εγκέφαλο του ανθρώπου, που θεωρείται το τελειότερο δημιούργημα σ' όλο το σύμπαν;
Για όλα αυτά ο κάθε καλοπροαίρετος ερευνητής αναφωνεί με δέος:
«Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου και ου δείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμάσιων σου».

Θα χρειάζονταν τόμοι χιλιάδων σελίδων για να περιγράψουν τα θαύματα της φύσεως. Όλα μαρτυρούν την ύπαρξι Θεού Δημιουργού. Μέσα απ’ αυτά φαίνεται η παντοδυναμία, η πανσοφία αλλά και η α γαθότητα του Θεού.
Ο φυσικός κόσμος, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, αποτελεί «διδασκαλείον και παιδευτήριον θεογνωσίας των ανθρωπίνων ψυχών, διά των δρωμένων και αισθητών χειραγωγίαν τω νω παρεχόμενος, προς την θεωρίαν των αοράτων». Δηλαδή, ο φυσικός κόσμος εκτός από κατοικία του ανθρώπου είναι και σχολείο για να γνωρίσει τον Θεό. Και μέσα από αυ τά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε να οδηγεί ται ο νους μας στη θεωρία των αοράτων.
Είναι ένα βιβλίο του Θεού, ένα άλλο Ευαγγέλιο, γραμμένο σε γλώσσα που όλοι οι άνθρωποι μπορούν να την διαβάσουν, ακόμα και οι αγράμματοι, και μέ σα απ’ αυτό να εννοήσουν όχι βέβαια την ουσία Του, αλλά τα ιδιώματά Του.
«Ουκ εκ της ουσίας αυτού τον Θεόν γνωρίζομεν», παρατηρεί ο αγ. Μάξιμος ο ομολογητής, «αλλ' εκ της μεγαλουργίας αυτού και προνοίας των όντων. Διά τούτων γαρ, ως δι' εσόπτρων, την άπειρον αγαθότη τα και σοφίαν και δύναμιν κατανοούμεν». Δεν γνωρί ζουμε, λέει, τον Θεό από την ουσία Του, αλλά από τα μεγαλειώδη έργα Του και την πρόνοια που δεί χνει στα δημιουργήματά Του. Μέσα απ’ αυτά, σαν από καθρέφτη, κατανοούμε την άπειρη αγαθότητα και σοφία και δύναμί Του.
Κάποτε περπατούσαν στους αγρούς ο μεγάλος φυσικός Κέλβιν με τον διαπρεπή χημικό Λίμπιχ. Τότε ο Κέλβιν τον ρώτησε αν τα άνθη που απλώνονταν μπροστά τους προήλθαν από τυχαία ένωσι των στοιχείων, οπότε ο Λίμπιχ απάντησε: «Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να δεχθώ ότι ένα βιβλίο Βοτανικής γράφτηκε με τυχαίο ανακάτεμα των τυπογραφικών στοιχείων που το αποτελούν, παρά ότι τα άνθη αυτά έγιναν από τυφλό συνδυασμό των χημικών στοιχείων που τα αποτελούν».

Θα ήθελα να κλείσουμε τη φτωχή αυτή αναφορά μας στην φυσική αποκάλυψι με λόγια όχι της Αγίας Γραφής ή κάποιου πατέρα της Εκκλησίας αλλά ενός μεγάλου και σεμνού επιστήμονα, του κορυφαίου αστρονόμου όλων των αιώνων, του Κέπλερ. Αυτού που ανακάλυψε τους τρεις υπέροχους νόμους της κινήσεως των πλανητών. Εκστατικός, μπροστά στο θείο μεγαλείο που αντίκρυσε στον έναστρο ουρανό, αφήνει την ψυχή του ελεύθερη να πετάξει στους υπερουράνιους θόλους.
Λέει λοιπόν σε κάποια μελέτη του:
«Πριν απομακρυνθώ από το τραπέζι των επιστημονικών μου ερευνών, θέλω να σηκώσω τα μάτια μου και τα χέρια μου στον ουρανό και ν' αφήσω την ταπεινή μου προσευχή θερμή να υψωθεί προς αυτόν που δημιούργησε το φως.
Κύριε και δημιουργέ μου. Θερμά σ' ευχαριστώ που με τα δημιουργήματά σου μου έδωσες τόση χαρά. Σ' ευχαριστώ που με τα έργα των χειρών σου μου χάρισες αληθινή απόλαυσι. Όσο μπόρεσα με το μικρό μου μυαλό ν' αντιληφθώ το άπειρο μεγαλείο Σου, φανέρωσα στους ανθρώπους το ασύλληπτο κάλλος της δημιουργίας Σου. Κύριε, συγχώρεσέ με, αν είπα κάτι ανάξιο της μεγαλωσύνης Σου, ή κάτι που δεν αποδίδει ολόκληρο τον απέραντο σεβασμό που οφείλουμε στο άγιο Όνομά Σου...
Ουρανέ, Γη, Ήλιε, Σελήνη, Άστρα, δοξολογείστε Τον.

Και συ, ψυχή μου, ψάλλε στον Κύριο και Δη μιουργό Σου ακατάπαυστο αίνο μέχρι την τελευταία σου πνοή!
Τιμή και δόξα ανήκει σ' Αυτόν εις τους αιώνας. Αμήν».

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ;


E-mail Εκτύπωση PDF

1 Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το βρέφος στη συναγωγή της Βηθλεέμ για να του κάνουν περιτομή. Η περιτομή είναι μία ειδική επέμβαση στα αγόρια του Ισραήλ , εντολή που δόθηκε στον Αβραάμ από τον θεό ως σημείο και σφραγίδα απόδειξης πως ήταν αφιερωμένοι στο θεό από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους. Eνώ όποιος ήταν απερίτμητος εθεωρείτο θρησκευτικά ακάθαρτος και αλλόφυλος.
Μαζί με την σάρκωση και την απογραφή ως υπήκοος του Καίσαρα ο Χριστός καταδέχτηκε και την κατά σάρκα περιτομή για τους εξής λόγους:

Α) Πρώτον μας δίδαξε την ταπείνωση και την ευπείθεια στους θρησκευτικούς νόμους και για να μας δείξει πως ήρθε στον κόσμο ως ειρηνικός και ευσεβής και πράος. Ο Αμνός του Θεού.
Β) Θέλοντας να αποστομώσει τους Ιουδαίους που δίδασκαν ότι δεν σεβόταν ο Χριστός τους Νόμους και τους προφήτες. Ο Χριστός λοιπόν περιετμήθη κατά την παράδοση των ιουδαίων που τον έλεγαν αλλόφυλο και Σαμαρείτη. Εκείνος όμως πάντα σεβάστηκε το Νόμο του Μωσέως και μάλιστα τον συμπλήρωσε γιατί και κατά μυστικό τρόπο ήταν και ο ίδιος ο Νομοθέτης του νόμου.
Γ) Ο Χριστός έχει δύο φύσεις: Θεϊκή και ανθρώπινη που εκφράζονται σε ένα πρόσωπο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έπαθε λοιπόν και περιτομή και σταυρό και θάνατο , όπως όταν ζούσε και έκλαψε και πείνασε και δίψασε και πικράθηκε κατά τα ευαγγέλια ώστε να δηλώσει πως δεν ήταν πνεύμα μα αληθινά άνθρωπος με σάρκα και οστά. Η θεϊκή του φύση είναι πάντα ενωμένη με την ανθρώπινη αλλά απαθής και αθάνατη. Έτσι με την περιτομή αποστομώθηκαν και οι αιρετικοί που δεν δέχονταν την ανθρώπινη φύση στο Χριστό.
Δ) Ο Χριστός έπαθε περιτομή για να εγκαινιάσει έναν καινούριο κόσμο. Με το κομμάτι της σάρκας που απέβαλλε ήθελε να μας δείξει πως κάθε κακό παρέρχεται και όλοι μας ζούμε σε έναν νέο κόσμο και είμαστε μέλη αγιασμένα του σώματος Του.
Αυτό το πετυχαίνουμε με την αχειροποίητο όπως λέγεται δική μας περιτομή που είναι το άγιο βάπτισμα. Με το βάπτισμα μας αποβάλλουμε τον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου αλλά και τον κόσμο της παλαιάς διαθήκης και γεννιόμαστε στον κόσμο της ζωής , του Χριστού της καινής διαθήκης. Ο Αβραάμ κάνοντας περιτομή στα παιδιά του έκανε μια παλιά διαθήκη με τον Θεό μια διαθήκη αφιέρωσης τους στο Θεό ώστε να είναι λαός περιούσιος. Ο Χριστός όμως δίνοντας το Σώμα και το Αίμα του έκανε μια καινούρια διαθήκη με τον Θεό και έκανε την Εκκλησία και όχι μόνο τα παιδιά του Αβραάμ περιούσιο λαό του. Η εκκλησία είναι ο νέος Ισραήλ δηλ όλοι εμείς που βαφτιστήκαμε στην κολυμβήθρα του Χριστού.

Εγωισμός, το αναρχικό παιδί της υπερηφανείας

Εγωισμός, το αναρχικό παιδί της υπερηφανείας


- Γέροντα, άλλο πάθος είναι η υπερηφάνεια και άλλο ο εγωισμός;
- Η υπερηφάνεια, ο εγωισμός , η κενοδοξία κ.λπ., εκτός από την έπαρση που είναι εωσφορικός βαθμός, είναι το ίδιο πάθος με μικρές διαφορές και διαβαθμίσεις.
Ο εγωισμός είναι το αναρχικό παιδί της υπερηφανείας∙ δεν το βάζει κάτω, επιμένει.
Όπως όμως τα δένδρα που δεν λυγίζουν, σπάζουν τελικά από τον αέρα, έτσι και ο άνθρωπος που έχει εγωισμό, επειδή δεν κάμπτεται, σπάζει τελικά τα μούτρα του.
Μεγάλο κακό ο εγωισμός!
Ενώ και ανάπαυση δεν έχει ο εγωιστής, πάλι επιμένει! Δεν βλέπεις, ο Άρειος; Όταν η μητέρα του του είπε: «καλά, τόσοι λένε ότι σφάλλεις∙ δεν το καταλαβαίνεις;», «ναι, το ξέρω, της απάντησε, αλλά πώς να υποταχθώ σ’ αυτούς;».
Ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να παραδεχθή το λάθος του.
- Και δεν τον απασχολούσε, Γέροντα, που είχε παρασύρει τόσον κόσμο στην αίρεση;
- Όχι, δεν τον απασχολούσε. «Αν παραδεχθώ ότι σφάλλω, έλεγε, θα εξευτελισθώ και στους οπαδούς μου». Και όσο καταλάβαινε ότι κάνει λάθος, άλλο τόσο ζοριζόταν να τους πείση ότι είχε δίκαιο.
Φοβερό πράγμα ο εγωισμός!
- Σε τι διαφέρει , Γέροντα, ο εγωιστής από τον υπερήφανο;
- Ο εγωιστής έχει θέλημα, πείσμα, ενώ ο υπερήφανος μπορεί να μην έχη ούτε θέλημα ούτε πείσμα. Ας πούμε ένα παράδειγμα:
Στην εκκλησία προσκυνάτε τις εικόνες με μία σειρά∙ η καθεμία ξέρει την σειρά της. Μια αδελφή , αν έχη εγωισμό και της πάρη κάποια άλλη την σειρά, θα κατεβάση τα μούτρα και μπορεί να μην πάη ούτε να προσκυνήση.
«Αφού προσκύνησε εκείνη πριν από μένα, θα πη, δεν πάω να προσκυνήσω».
Ενώ, αν δεν έχη υπερηφάνεια, πάλι θα πειραχθή, αλλά δεν θα αντιδράση έτσι∙ μπορεί μάλιστα να πη και στις επόμενες, δήθεν με ευγένεια: «Περάστε! πέρνα κι εσύ, πέρνα κι εσύ!».
- Τι να κάνω, Γέροντα, όταν πληγώνεται ο εγωισμός μου;
- Όταν πληγώνεται ο εγωισμός σου, μην τον περιθάλπης∙ άφησέ τον να πεθάνη. Αν πεθάνη ο εγωισμός σου, θα αναστηθή η ψυχή σου.
- Και πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο εγωισμός;
- Πρέπει να θάψουμε το εγώ μας, να σαπίση και να γίνη κοπριά, για να αναπτυχθή η ταπείνωση και η αγάπη.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007
http://www.gonia.gr/

Τα Μυστικά Άνθη δρέπω όπως ο Φώτης Κόντογλου (ένα προφητικό κείμενο)

Τα Μυστικά Άνθη δρέπω όπως ο Φώτης Κόντογλου (ένα προφητικό κείμενο)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Αυγούστου 3, 2011
Ασάλευτο θεμέλιο
Φώτης Κόντογλου
Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.
Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος. Τα όμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα με την μέρα. Και οι λιγοστοί που διατηρούνε ακόμη λίγα σημάδια από την ομορφιά της ελληνικής ψυχής, παρασέρνονται σε αυτή την παραμόρφωση από τους πολλούς, που είναι οι έξυπνοι, οι συγχρονισμένοι, οι μοντέρνοι, αλλά που είναι στ’ αληθινά οι αναίσθητοι και οι αποκτηνωμένοι. Οι καλοί ντρέπονται γιατί είναι καλοί, συμμαζεμένοι και με ανατροφή. Οι άλλοι τους λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικός άνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πια σήμερα στον τόπο μας. Η μόδα είναι να είναι κανείς αντιπαθητικός, κρύος, άνοστος και μάγκας. Μάλιστα όπως όλα φραγκέψανε, φράγκεψε και ο μάγκας.
Οι πιο αγράμματοι ανακατώνουνε στην κουβέντα τους κάποια εγγλέζικα και εκεί που δεν χρειάζονται. Όσο για τους γραμματισμένους, όλη η γραμματοσύνη τους είναι να μιλάνε εγγλέζικα και σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει Έλληνας να μιλά ελληνικά. Ας καταργηθεί λοιπόν η ελληνική γλώσσα ολότελα, να μην κουράζονται τα παιδιά μας στην άσκοπη εκμάθευσή της. Κοιτάχτε τα παιδιά μας. Παρατηρείστε τις φυσιογνωμίες τους, το βλέμμα τους, τις κουβέντες τους, τα αστεία τους, τα παιχνίδια τους. Όλα μυρίζουνε … Ελλάδα, να μην αβασκαθούμε! Το μόνο που απόμεινε ελληνικό είναι το “ρε”. Το μασκάρεμα γίνεται γοργά και στο κορμί και στην ψυχή. Οι λιγοστοί που αντιστέκονται ακόμη σε αυτόν τον κατακλυσμό, πως να μπορέσουνε να βαστάξουνε; Γύρω τους βογγά η μεθυσμένη ανθρωποθάλασσα. Έρχεται καινούργιος κόσμος! Το κολοσσαίο με τα ουρλιάσματα του σκεπάζει τις ψαλμωδίες που λένε οι μάρτυρες, περιμένοντας τα θηρία να τους φάνε.
Αλλά αν θα λείψουν οι Έλληνες από το πρόσωπο της γης, μήπως θα απομείνουν τα βουνά, οι ακροθαλασσιές, οι θάλασσες, τα νησιά και τα βράχια με τον ελληνικό χαρακτήρα τους; Καθόλου! Τα περισσότερα τα έχουνε αγοράσει άνθρωποι που ήρθανε από τον βόρειο Ωκεανό, απόγονοι των Βικίγκων. Εκείνα τα κακόμοιρα νησιά τι συμφορά έχουνε πάθει! Η φτώχεια τους στάθηκε η καταστροφή τους. Σήμερα τα ρημάξανε άλλοι κουρσάροι, πιο επικίνδυνοι που σφάζουνε με το μπαμπάκι. Σκλαβώσανε τα νησιά με ευγενικό τρόπο, με το χαμόγελο στα χείλη. Τα άσπρα σπιτάκια των νησιωτών, που ζούσανε σε αυτά απλοϊκοί και συμμαζεμένοι άνθρωποι, θαρρείς πως γίνανε δημόσια. Κυκλοφορούν χιλιάδες φωτογραφίες της Μυκόνου, της Πάρου, της Αίγινας, της Ύδρας, και αντί να βλέπει κανείς στους στενούς δρόμους τους κάποιους αραιούς νησιώτες ψαράδες, ψημένους στην θάλασσα και νησιώτισσες με τα σεμνά τους ρούχα, βλέπει να γυρίζουν κάποια πλάσματα μισόγυμνα ή ολόγυμνα, ξενόφερτα, αγκαλιασμένοι θεατρινίστικα και να κάνουνε κάποιες άνοστες επιδείξεις “ταμπλώ βιβάν”, σα να παίζουν στον κινηματογράφο. Και ρωτάς, κουνώντας το κεφάλι σου: τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δίποδα, με εκείνα τα σπίτια και με τα στενοσόκκακα των νησιών; Ταιριάζουνε με αυτά, όσο ταιριάζουνε οι τουρίστες με τα σορτς με τον Παρθενώνα που μπροστά του φωτογραφίζονται. Όμως εκεί στέκονται όσο να φωτογραφηθούνε, και δεν έχουνε για σπίτι τους τον αρχαίο ναό, ενώ τούτοι στα νησιά, κατοικούνε μέσα σε εκείνα τα αταίριαστα σπίτια. Όλα υπηρετούνε τα γούστα αυτών των αφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολύ αγαπούν αυτοί την Ελλάδα, που είναι ενθουσιασμένοι πως δεν θα αφήσουνε τίποτα ελληνικό όπου πατήσουνε.
Καημένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίμενε! Μα δεν έχεις μήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάμο, με χαρές και με τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ακούστε την εξής ιστορία: η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας, μαζί με το χταποδάκι. ’ξαφνα το καμακίζουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: με πιάσανε μάνα! Η μάνα του του λέγει: μην φοβάσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει το μικρό: με βγάζουν από την θάλασσα! Πάλι λέγει η μάνα: μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: με σγουρίζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με κόβουνε με το μαχαίρι! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με βράζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με μασάνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασί μάνα! Τότε εκείνη αναστέναξε και φώναξε: Αχ, σε έχασα παιδί μου! Γιατί το κρασί είναι ο αντίμαχος του χταποδιού, επειδή το λιώνει στο στομάχι.
Δηλαδή η μάνα δεν φοβήθηκε μήτε το μαχαίρι, μήτε την φωτιά, μήτε τα δόντια, αλλά το κρασί, που είναι πιο ήρεμο και αθώο μπροστά στα μαχαίρια και τα δόντια. Η Ελλάδα σαν το χταποδάκι πέρασε από φωτιές, δόντια, μαχαίρια, αλλά πνεύμα ΔΕΝ παρέδινε. Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα. Ήρθε με δώρα, με λεφτά, να ανακουφίσει την φτώχεια μας, να διασκεδάσει μαζί μας, να χορέψει μαζί μας, να μας ευκολύνει την ζωή με τα μηχανήματά του. Όπως το χταποδάκι έλιωσε στο κρασί, έτσι και η Ελλάδα κοντεύει να χαθεί από το γλυκό κρασί που την μέθυσε και δεν ξέρει τι κάνει και ξεγυμνώθηκε και στρήνιασε και εκ του στρήνους αυτής επλούτισεν.

ΒΕΡΟΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ (ΦΩΤΟ)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ

ΒΕΡΟΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ (ΦΩΤΟ)

E-mailΕκτύπωσηPDF
1Πανήγυρις Ιερού Ναού στα χιόνια; Κι όμως γίνεται. Μέσα σε ένα κατάλευκο τοπίο πανηγύρισε στο Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου ο ιερός ναός του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ο οποίος είναι ο προστάτης άγιος των χιονοδρόμων του Συλλόγου Ορειβατών και Χιονοδρόμων Βέροιας.

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία, κήρυξε το θείο λόγο και έκανε μνημόσυνο για τα κοιμηθέντα μέλη του Συλλόγου Χιονοδρόμων.
Όπως κάθε χρόνο στην πανήγυρη του αγίου Σεραφείμ μετείχαν τα στελέχη του νεανικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ο σεβασμιώτατος έκοψε βασιλόπιτα για τα στελέχη του νεανικού έργου και όλα τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να χαρούν παιχνίδια στα χιόνια, ενώ πολλοί ανέβηκαν στην κορυφή του Χιονοδρομικού Κέντρου χρησιμοποιώντας τα λιφτ, που η διεύθυνση του Κέντρου ευγενώς χορήγησε δωρεάν.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε: ««Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, τους δε δοξάζοντάς με δοξάσω».

Με αυτή τη διαβεβαίωση του Θεού από την Παλαιά Διαθήκη αρχίζει να μιλά για τους αγίους ο εορταζόμενος σήμερα άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, που τιμούμε και φέτος όπως και κάθε χρόνο εδώ στον ναό του στο Σέλι, σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με εκείνο στο οποίο ασκήτευσε ο άγιος.

Και καθώς, αδελφοί μου, κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος να μιλήσει για τους αγίους από τους ίδιους, που φυσικά δεν μιλούν για τον εαυτό τους αλλά μιλούν με βάση τις εμπειρίες τους.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δυσκολεύεται να κατανοήσει τί σημαίνει άγιος και μερικές φορές μάλιστα αδιαφορεί για την θέση και τη σημασία των αγίων στη ζωή του κόσμου, γιατί έχει συνηθίσει να ισοπεδώνει τα πάντα και να μην αναγνωρίζει οτιδήποτε είναι διαφορετικό από τον εαυτό του.

Οι άγιοι είναι όμως κάτι όντως μεγάλο και σημαντικό και όπως έγραφε ο άγιος Σεραφείμ «η δόξα που δίνει ο Θεός στους αγίους είναι τόσο μεγάλη που , αν έβλεπαν οι άνθρωποι τον άγιο όπως είναι, από την ευλάβεια και τον φόβο θα έπεφταν καταγής, γιατί ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει τη δόξα της ουρανίου εμφανίσεως».

Και ο λόγος για τον οποίο οι άγιοι έχουν αυτή τη δόξα είναι γιατί, όπως συνεχίζει ο άγιος Σεραφείμ, ο Θεός έδωσε στους αγίους το άγιο Πνεύμα ως ανταπόδοση της αγάπης και της ολοκληρωτικής προσκολλήσεώς τους σ’ Αυτόν, και το άγιο Πνεύμα είναι αυτό που τους κάνει τόσο θαυμαστούς, αλλά και τους κάνει να περιβάλλουν όλους τους ανθρώπους με αγάπη.

«Οι άγιοι», λέει ο άγιος Σεραφείμ, «ζουν σε άλλο κόσμο από τον δικό μας και εκεί βλέπουν με το άγιο Πνεύμα τη θεία δόξα και την ομορφιά του προσώπου του Κυρίου. Αλλά με το ίδιο άγιο Πνεύμα βλέπουν και τη ζωή και τα έργα μας. Γνωρίζουν τις θλίψεις μας και ακούνε τις θερμές προσευχές μας. Ζώντας στη γη διδάχθηκαν την αγάπη του Θεού από το άγιο Πνεύμα. Κι όποιος απέκτησε στη γη την αγάπη, διαβαίνει μαζί της στην αιώνια ζωή, όπου η αγάπη αυξάνει ωσότου γίνει τέλεια. Και αν στη γη η αγάπη δεν μπορεί να λησμονήσει τον αδελφό, πολύ περισσότερο στους ουρανούς οι άγιοι δεν μας λησμονούν και δέονται για μας... Βλέπουν και ξέρουν πως αποκάνουμε από τις θλίψεις, πως ξεράθηκαν οι καρδιές μας, πως παρέλυσε η ακηδία τις ψυχές μας, και γι’ αυτό μεσιτεύουν ακατάπαυστα στο Θεό για μάς».

Και συνεχίζει ο άγιος: «Να επικαλείστε με πίστη τη Θεοτόκο και τους αγίους· αυτοί ακούνε τις προσευχές μας και ξέρουν τους διαλογισμούς μας. Και μην απορείτε γι’ αυτό. Όλος ο ουρανός των αγίων ζει με το άγιο Πνεύμα και τίποτε δεν είναι κρυφό σε όλο τον κόσμο για το άγιο Πνεύμα».

«Εγώ», συνεχίζει ο άγιος, «δεν καταλάβαινα πιο πριν πώς οι ουρανοπολίτες άγιοι μπορούν να βλέπουν τη ζωή μας. Όταν όμως με ήλεγξε η αγία Θεοτόκος για τις αμαρτίες μου, το έμαθα πως οι άγιοι μας βλέπουν με το άγιο Πνεύμα και γνωρίζουν όλη τη ζωή μας. Μας βλέπουν και ακούν και τις προσευχές μας και έχουν από το Θεό την δύναμη να μας βοηθούν... Και όλοι μας ξέρουμε πλήθος περιπτώσεων που οι άγιοι έρχονται παρευθύς να βοηθήσουν. Απ’ αυτά είναι φανερό πως ακούγονται οι προσευχές μας στους ουρανούς».

Πόσο παρήγορα είναι, αδελφοί μου, όσα γράφει ο άγιος Σεραφείμ για τους αγίους· και ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη αυτής της παρηγοριάς, που δεν είναι απλώς παρηγοριά, αλλά είναι αλήθεια, είναι πραγματικότητα.

Όλοι μας έχουμε ανάγκη κάποιων πραγμάτων, όλοι μας έχουμε κάποιες δυσκολίες και προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ιδίως αυτήν την εποχή κατά την οποία η γενικότερη κρίση μας έχει επηρεάσει όλους, άλλον λιγότερο και άλλον περισσότερο. Καθώς, λοιπόν, βρισκόμαστε στην αρχή του νέου χρόνου και ακούσαμε σήμερα τον ίδιο τον άγιο που τιμούμε να μας διαβεβαιώνει για την χάρη και την δύναμη των αγίων να ακούν τις προσευχές μας και να επεμβαίνουν σωστικά στη ζωή μας, ας αξιοποιήσουμε αυτήν την ευκαιρία και αυτό το πλεονέκτημα που έχουμε, και ας μάθουμε να εμπιστευόμαστε τους αγίους, ζητώντας τους όχι μόνο να μας βοηθήσουν στις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά κυρίως και πρωτίστως να μας βοηθήσουν να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα και τος εντολές του Θεού, για να αξιωθούμε, δια των πρεσβειών τους, της βασιλείας του».

1
1
1
1

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

θεοφανεια - φωτα

Θεοφάνεια - Φώτα και Ιορδάνης

05 Ιαν 2011

Χωρίς Σχόλια

vaptisi.jpg
Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής                                          
 
  • Η βάπτιση του Χριστού ονομάζεται Θεοφάνεια, δηλαδή φανέρωση του Θεού. Είναι μια φανέρωση του Τριαδικού Θεού.
  • Όταν βαπτιζόταν ο Χριστός άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα στάθηκε πάνω Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι: « και στη δική μας βάπτιση ο Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα το οποίο μας καλεί στην ουράνια πατρίδα. Και δε μας καλεί έτσι απλά, αλλά με την πιο μεγάλη τιμή. Διότι δε μας έκανε αγγέλους και αρχαγγέλους, αλλά μας ανέδειξε υιούς του Θεού».
  • Ο Χριστός βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη για να επαναφέρει τον άνθρωπο μέσα στον Παράδεισο από όπου είχε διωχθεί με την παρακοή του. Η επαναφορά μας αυτή στην Βασιλεία του Θεού γίνεται με το άγιο Βάπτισμα.
Ερμηνεία της εικόνας
  • Στο κέντρο της εικόνας ζωγραφίζεται ο Ιορδάνης ποταμός με γρήγορο ρεύμα και από τις δύο μεριές του πανύψηλοι βράχοι. Τα νερά φαίνονται σαν να μην αγγίζουν το σώμα του Χριστού.
  • Στο κέντρο της εικόνας πάλι αλλά ψηλά υπάρχει το ημικύκλιο που συμβολίζει τους ουρανούς. Πολλές φορές υπάρχει το χέρι του Θεού - Πατέρα που ευλογεί. Από το ημικύκλιο ξεκινάνε φωτεινές ακτίνες που πάνε προς το μέρος του Χριστού.
  • Ο Χριστός βρίσκεται μέσα στον ποταμό γυμνός, όπως ο Αδάμ, και έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό ένδυμα. Ο Χριστός ευλογεί με το ένα η με τα δύο χέρια το νερό. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονται οι δράκοντες τους οποίους πατά.
  • Μέσα στις ακτίνες διακρίνεται το περιστέρι, Άγιο Πνεύμα, και έτσι στην εικόνα υπάρχει ολόκληρη η Άγια Τριάδα.
  • Στη μία άκρη βρίσκεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ευλαβική στάση και έχει το ένα του χέρι πάνω στο κεφάλι του Χριστού και το άλλο σε στάση δεήσεως. Πίσω από τον Ιωάννη βρίσκεται μια αξίνα ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου.
  • Απέναντι από τον Ιωάννη υπάρχουν δύο ή τρεις άγγελοι σε στάση ευλάβειας, έτοιμοι να δεχτούν τον Κύριο, κρατώντας πανιά.
Με τη βάπτισή Του από τον Ιωάννη, ο Χριστός έδωσε ένα τέλος και στο τυπικό αυτό βάπτισμα, όπως τρώγοντας για τελευταία φορά το Ιουδαϊκό Πάσχα το κατάργησε και εγκαινίασε το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Κατά την βάπτιση του Κυρίου φάνηκε ο Υιός Θεός, αλλά αποκαλύφθηκε και η Αγία Τριάδα, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει και ο υμνωδός στο απολυτίκιο της εορτής: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις».
Ο Υιός βαπτιζόταν, του Πατρός η φωνή ακουγόταν και το Άγιο Πνεύμα κατερχόταν «εν είδει περιστεράς». Έτσι ο Χριστός έγινε πρωτότοκος όλων εκείνων που αναγεννιούνται πνευματικά και ονομάζει αδελφούς όσους συμμετέχουν στην όμοια με Αυτόν γέννηση διά ύδατος και Πνεύματος. Μόλις ο Χριστός βαπτίσθηκε, αγίασε όλη την φύση των υδάτων και έθαψε μέσα στα ρείθρα του Ιορδάνη, κάθε αμαρτία των ανθρώπων.
 Έτσι λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανακαίνισε και ανέπλασε τον παλαιωθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και του χάρισε την ουράνια Βασιλεία. Αυτή η ενότητα ουρανού και γης, φανερώθηκε κατά την βάπτιση του Χριστού με το άνοιγμα των ουρανών. Ο κατερχόμενος στον Ιορδάνη Θεάνθρωπος συντρίβει τις κεφαλές των αοράτων δρακόντων και ελευθερώνει το ανθρώπινο γένος από την εξουσία τους.
Με τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Χριστός μας εξάγει από τη σκιά του νόμου και μας εισάγει στην καινή Χάρη. Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί για την επιφάνεια της δόξας του Θεού. Αλλού τονίζει ότι διά Χριστού «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις».
Στην επιφάνεια των ψευδών θεών η Εκκλησία αντέταξε την επιφάνεια του Αληθινού Θεού και Βασιλέως Χριστού, την αληθινή Θεοφάνεια. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς». Με αυτή την προφητεία του Ησαΐου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αρχίζει να ομιλεί για την έναρξη της δημόσιας δράσεως του Κυρίου, της επιφανείας Του μεταξύ του λαού.
normal_THEOFANEIA2007_056_1.jpgnormal_THEOFANEIA2007%20062%20%28Small%29.jpg

 

Η Εκκλησία ως διαρκής θεοφάνεια.

02 Ιαν 2011

Χωρίς Σχόλια

65947_1454962576332_1301360194_31174468_3956342_n.jpg
Η Εκκλησία υπάρχει ως διαρκής θεοφάνεια. Εάν «ο εωρακώς τον Υιόν εώρακε τον Πατέρα». Και ο εωρακώς τον θεσμόν της Εκκλησίας εώρακε τον αοράτως μεθ' ημών όντα Θεάνθρωπον Κύριον και το Αγιον Πνεύμα.


Δεν υπάρχει με άλλο τρόπο η Εκκλησία και με άλλο τρόπο διδάσκει ή θεολογεί. Ο τριαδικός τρόπος υπάρξεως συνιστά το μυστήριο της Εκκλησίας και αποτελεί το σαφές κήρυγμα, που πείθει τον άνθρωπο ότι ο Θεός Πατήρ αγαπά τον κόσμο καθώς ηγάπησε και αγαπά τον Υιόν. Και αυτή η αίσθηση της θεϊκής αγάπης, που παρέχει ελευθερία, αποτελεί το απαραίτητο και φυσιολογικό κλίμα μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ο άνθρωπος.
Με αυτό τον τρόπο πιστεύει ο άνθρωπος, έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, γιατί ζει το γεγονός ότι είναι ένα σώμα και ένα πνεύμα με τον Θεάνθρωπο. Εχει οργανική σχέση μαζί Του, όπως το κλήμα με την άμπελο. Αν με κοσμικό τρόπο διοργανώνομε τους εκκλησιαστικούς θεσμούς και με πνευματικό, νομίζομε, τρόπο κηρύττομε το Ευαγγέλιο, αυτό σημαίνει ότι και τα δύο (θεσμός και χάρισμα) πάσχουν και είναι αμφιβόλου γνησιότητος.
Τα αρχαία παρήλθε, ιδού γέγονε τα πάντα καινά. Δεν μπορεί με παλαιό, κοσμικό, τρόπο να βιούνται και να κηρύττονται τα καινά, τα οποία πείθουν δι' όλων των τρόπων της υπάρξεως και της συμπεριφοράς τους. Και ούτε είναι δυνατόν με αυθαιρεσίες ατομικών ψευδαισθήσεων, ως δήθεν χαρισματικών εμπνεύσεων, να φανερώνεται το αμετακίνητο της πίστεως.
Ετσι το κάθε τι στην Εκκλησία φανερώνει το τριαδικό καθώς. Και ιδιαίτερα η ευχαριστιακή ιερουργία, που αποτελεί την καρδιά της Εκκλησίας, είναι ένα χάρισμα, μια δωρεά εκ του Πατρός, διά του Υιού, συνεργεία του Πνεύματος. Εάν σωθεί το τριαδικό «καθώς», σώζεται ο άνθρωπος ως πρόσωπο εν κοινωνία.
Και εάν σώζομε και ζούμε το «καθώς» το θεανθρώπινο, τότε το ασυγχύτως και αδιαιρέτως της ενώσεως των δύο εν Χριστώ συνελθουσών φύσεων διατηρείται και επεκτείνεται ως ευλογία στην ενότητα αληθείας και ζωής, θεσμού και χάριτος, νόμου και ελευθερίας. Περιχωρούνται ατρέπτως και αναλλοιώτως τα φαινομενικώς αντίθετα.
Και σ' αυτήν την περιχώρηση διακρίνομε την πανταχού και μέχρι συντελείας του αιώνος διαρκή παρουσία του Θεανθρώπου, που εξακολουθεί να πορεύεται εν ετέρα μορφή στον αγρό της ιστορίας. Και συμπορεύεται με κάθε αγωνιώντα, ερευνώντα και απελπιζόμενο.
Οχι για να του δώσει μαγικές λύσεις, ως ναρκωτικό ψευδαισθήσεων, αλλά να του ανοίξει τα μάτια, να του χαρίσει τις αισθήσεις, να γίνει μια αίσθηση, για να δει και να μάθει την καινή πολιτεία και θεολογία, που ανάγει στον ουρανό τον άνθρωπο και κατάγει στη γη το Πνεύμα το Αγιο, και βάζει την τριαδική ζύμη μέσα στο γαιώδες ημών φύραμα.

π.Μ.Μ


Το μυστικό νόημα του Αγίου Βαπτίσματος

30 Οκτ 2010

2 Σχόλια

269099-500-IMG_8308 copy.JPG
Οι άγιοι του Θεού άνθρωποι, φωτιζόμενοι από το Πνεύμα του Θεού, βλέπουν με τους «κεκαθαρμένους οφθαλμούς τους» τις αλήθειες που κρύβονται στα θεόπνευστα λόγια των Αγίων Γραφών.
Με τη βοήθειά τους κατανοούμε κι εμείς τα όσα γράφονται στην Αγία Γραφή, αλλά και το μυστικό νόημα των μεγάλων εορτών της πίστεώς μας. Και των όσων τελούνται στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Έτσι, εξ αφορμής της εορτής των Φώτων και του βαπτίσματος των Χριστιανών, το οποίο στα παλιά χρόνια γινόταν την παραμονή των Φώτων, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης βυθίζει το βλέμμα του «επί τας προφητικάς θεοπτίας» και βλέπει πώς «υποτυπούται» σ' αυτές «το ιερώτατον βάπτισμα». Γράφει:
«Ο Ησαΐας λέει «Ευφράνθητι, έρημος διψώσα,  ότι ερράγη εν τη ερήμω ύδωρ και φάραγξ εν γη διψώση» (βλ. Ησ. 35 1.6). Προς την ανθρώπινη φύση γίνεται η προσφώνηση αυτή, στη φύση που ήταν έρημη από την καρποφορία της πίστεως και των αγαθών έργων.
Γι' αυτό και ξεπήδησε το ύδωρ της υιοθεσίας, το ύδωρ του βαπτίσματος, σαν ένα ρεύμα ποταμού το τρεχούμενο νερό του Ιορδάνου. Και από αυτό τι συνέβη; «Και έσται η άνυδρος εις έλη», δηλαδή θα μεταβληθεί σε άφθονη πίστη «και εις την διψώσαν γην πηγή ύδατος έσται», δηλαδή θα υπάρξει σ' αυτήν η κρήνη της υιοθεσία «εκεί έσται ευφροσύνη όρνεων» (Ησ. λε΄ 7), δηλαδή εκεί θα είναι ευφροσύνη και αναπαυτική διαμονή αυτών που αναγεννώνται διά του αγίου βαπτίσματος, αφού τροπικώς τα πτηνά είχαν την αρχή τους από τα ύδατα.
Τι όμως σήμαινε η γεμάτη νερό λεκάνη του Γεδεών, όταν στράγγισε τη δροσιά, που συγκεντρώθηκε πάνω στο ποκάρι; (βλ. Κριτ. στ΄ 37-40) Σήμαινε την όμοια με μητέρα κολυμβήθρα, που έχει σχήμα κυκλικό, και που είναι τορνευμένη γύρω-γύρω με την ιδέα της αναμαρτησίας στην οποία κολυμβήθρα έρρευσε η ιαματική δροσιά του νοητού ποκαριού, η γεμάτη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Από τη χάρη αυτή αναγεννώνται τα παιδιά του Θεού, που μόλις έλαβαν το άγιο βάπτισμα, αφού αντάλλαξαν μ' αυτό τη σαρκική γέννησή τους. Τα παιδιά δε του Θεού αυξάνουν και προοδεύουν τόσο πολύ «εις άνδρα τέλειον», ώστε με τη βοήθεια της λατρείας της αγίας Τριάδας να παλεύουν και να νικούν «το δαιμόνιον φύλον».
Τι σημαίνει πάλι η τρισσή επίχυση με νερό από τον προφήτη του θυσιαστηρίου και του ολοκαυτώματος; (βλ. Γ΄ Βασ. ιη΄ 34). Φανερώνει, νομίζω, ή τη μεγαλόφωνη τρισσή επίκληση στο βαπτιζόμενο της θείας μακαριότητας ή την τρισσή κατάδυση στην κολυμβήθρα αυτού που βαπτίζεται. Ανεβαίνει πάλι από το νερό του Ιορδάνου ολοκάθαρος από τη λέπρα ο Νεεμάν, ο Σύρος, υπακούοντας στη διαταγή του προφήτη Ελισσαίου.
Διότι επέστρεψε και αποκαταστάθηκε, λέει η Αγία Γραφή, γιατρεύτηκε και καθαρίστηκε η αρρωστημένη σάρκα του και έγινε απαλή και γυαλιστερή, όπως η σάρκα του μικρού παιδιού (βλ. Δ΄ Βασ. ε΄ 14). Αυτό ήταν σύμβολο της κάθαρσης από την αμαρτία όλων όσοι βαπτίζονται διότι καθένας που έχει δεχθεί τη χάρη του Αγίου Πνεύματος διά του αγίου βαπτίσματος βγαίνει από την κολυμβήθρα νέος και ολοκάθαρος από τα αμαρτήματα που είχε διαπράξει πριν το άγιο βάπτισμα»
(Θεοδ. Στουδίτου. Εις την παραμονήν των Φώτων, PG 99, 708 A-C).



Θεοφάνια...η φανέρωση του Θεού.

05 Ιαν 2010

Χωρίς Σχόλια

vaptisi.jpg
Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής                                          
 
  • Η βάπτιση του Χριστού ονομάζεται Θεοφάνεια, δηλαδή φανέρωση του Θεού. Είναι μια φανέρωση του Τριαδικού Θεού.
  • Όταν βαπτιζόταν ο Χριστός άνοιξαν οι ουρανοί και το Άγιο Πνεύμα στάθηκε πάνω Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι: « και στη δική μας βάπτιση ο Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα το οποίο μας καλεί στην ουράνια πατρίδα. Και δε μας καλεί έτσι απλά, αλλά με την πιο μεγάλη τιμή. Διότι δε μας έκανε αγγέλους και αρχαγγέλους, αλλά μας ανέδειξε υιούς του Θεού».
  • Ο Χριστός βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη για να επαναφέρει τον άνθρωπο μέσα στον Παράδεισο από όπου είχε διωχθεί με την παρακοή του. Η επαναφορά μας αυτή στην Βασιλεία του Θεού γίνεται με το άγιο Βάπτισμα.
Ερμηνεία της εικόνας
  • Στο κέντρο της εικόνας ζωγραφίζεται ο Ιορδάνης ποταμός με γρήγορο ρεύμα και από τις δύο μεριές του πανύψηλοι βράχοι. Τα νερά φαίνονται σαν να μην αγγίζουν το σώμα του Χριστού.
  • Στο κέντρο της εικόνας πάλι αλλά ψηλά υπάρχει το ημικύκλιο που συμβολίζει τους ουρανούς. Πολλές φορές υπάρχει το χέρι του Θεού - Πατέρα που ευλογεί. Από το ημικύκλιο ξεκινάνε φωτεινές ακτίνες που πάνε προς το μέρος του Χριστού.
  • Ο Χριστός βρίσκεται μέσα στον ποταμό γυμνός, όπως ο Αδάμ, και έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό ένδυμα. Ο Χριστός ευλογεί με το ένα η με τα δύο χέρια το νερό. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονται οι δράκοντες τους οποίους πατά.
  • Μέσα στις ακτίνες διακρίνεται το περιστέρι, Άγιο Πνεύμα, και έτσι στην εικόνα υπάρχει ολόκληρη η Άγια Τριάδα.
  • Στη μία άκρη βρίσκεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ευλαβική στάση και έχει το ένα του χέρι πάνω στο κεφάλι του Χριστού και το άλλο σε στάση δεήσεως. Πίσω από τον Ιωάννη βρίσκεται μια αξίνα ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου.
  • Απέναντι από τον Ιωάννη υπάρχουν δύο ή τρεις άγγελοι σε στάση ευλάβειας, έτοιμοι να δεχτούν τον Κύριο, κρατώντας πανιά.
Με τη βάπτισή Του από τον Ιωάννη, ο Χριστός έδωσε ένα τέλος και στο τυπικό αυτό βάπτισμα, όπως τρώγοντας για τελευταία φορά το Ιουδαϊκό Πάσχα το κατάργησε και εγκαινίασε το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Κατά την βάπτιση του Κυρίου φάνηκε ο Υιός Θεός, αλλά αποκαλύφθηκε και η Αγία Τριάδα, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει και ο υμνωδός στο απολυτίκιο της εορτής: «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις».
Ο Υιός βαπτιζόταν, του Πατρός η φωνή ακουγόταν και το Άγιο Πνεύμα κατερχόταν «εν είδει περιστεράς». Έτσι ο Χριστός έγινε πρωτότοκος όλων εκείνων που αναγεννιούνται πνευματικά και ονομάζει αδελφούς όσους συμμετέχουν στην όμοια με Αυτόν γέννηση διά ύδατος και Πνεύματος. Μόλις ο Χριστός βαπτίσθηκε, αγίασε όλη την φύση των υδάτων και έθαψε μέσα στα ρείθρα του Ιορδάνη, κάθε αμαρτία των ανθρώπων.
 Έτσι λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανακαίνισε και ανέπλασε τον παλαιωθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και του χάρισε την ουράνια Βασιλεία. Αυτή η ενότητα ουρανού και γης, φανερώθηκε κατά την βάπτιση του Χριστού με το άνοιγμα των ουρανών. Ο κατερχόμενος στον Ιορδάνη Θεάνθρωπος συντρίβει τις κεφαλές των αοράτων δρακόντων και ελευθερώνει το ανθρώπινο γένος από την εξουσία τους.
Με τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Χριστός μας εξάγει από τη σκιά του νόμου και μας εισάγει στην καινή Χάρη. Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί για την επιφάνεια της δόξας του Θεού. Αλλού τονίζει ότι διά Χριστού «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις».
Στην επιφάνεια των ψευδών θεών η Εκκλησία αντέταξε την επιφάνεια του Αληθινού Θεού και Βασιλέως Χριστού, την αληθινή Θεοφάνεια. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς». Με αυτή την προφητεία του Ησαΐου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αρχίζει να ομιλεί για την έναρξη της δημόσιας δράσεως του Κυρίου, της επιφανείας Του μεταξύ του λαού.
normal_THEOFANEIA2007_056_1.jpgnormal_THEOFANEIA2007%20062%20%28Small%29.jpg