Η χριστιανική άσκηση είναι η ταπείνωση της ψυχής για να γίνει το δοχείο της χάρης του Θεού. Αυτή η χάρη είναι που μας οδηγεί στην αληθινή θεογνωσία. Οι μέθοδοι της άσκησής μας είναι η αμνησικακία, η νηστεία, η προσευχή, η ελεημοσύνη και η μη πλεονεξία. Παράλληλα, οι ασκητικές μέθοδοι αυτές εκφράζουν και την ελπίδα και την αγάπη μας προς τον Κύριο.
Η πρώτη άσκηση είναι η αποφυγή της γαστριμαργίας. Ο κοιλιόδουλος είναι δούλος των τροφών και ως δούλος παύει να είναι ελεύθερος αλλά εξαρτώμενος από μία ανάγκη φυσιολογική μέν που ο ίδιος την μετέτρεψε σε πάθος.
Η νηστεία, όπως και κάθε άσκηση, είναι προσωπικός αγώνας. Δεν γίνεται για επίδειξη προς τους άλλους άλλως καταντά φαρισαϊσμός ή τυπολατρία προς επίδειξη - αλλά και για ορισμένους μια «θρησκευτική» δίαιτα.
Η νηστεία χωρίς την αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν είναι αρεστή στον Θεό. Άλλωστε η νηστεία είναι στενά συνδεδεμένη και με την ελεημοσύνη και την προσευχή. Κάθε άσκηση γίνεται από αγάπη προς τον Θεό και όχι σαν αντάλλαγμα για την απόκτηση της σωτηρίας. Η αληθινή νηστεία γίνεται κρυφά γιατί έτσι εκφράζει ο πιστός την ελπίδα του στον Θεό. Είναι μια μορφή έμπρακτης μετάνοιας η οποία χαρίζει την σωτηρία σε κάθε άνθρωπο.
Ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε ότι ο Θεός είναι Πατέρας με απέραντη αγάπη και καλοσύνη. Χάρη στην μεγάλη ευσπλαχνία Του μας ξαναγέννησε σε μια καινούρια ζωή με την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Τελικός σκοπός η ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό. Ως όμοιος με τον Θεό η ζωή του ανθρώπου πρέπει να χαρακτηρίζεται από φιλευσπλαχνία, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία, ανοχή και συγχώρηση. Όπως έκανε ο Χριστός, έτσι να κάνουμε όλοι μας μεταξύ μας.
Η έλλειψη αγάπης προς τον άλλον είναι έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας, αφού τότε αποκλείουμε τον εαυτό μας από την συγνώμη του Θεού. Όπως ο ουράνιος Πατέρας μας πρέπει να σπεύδουμε στην συγχώρεση και στην αγάπη. Ο μνησίκακος μισεί και αποστρέφεται τον άνθρωπο που τον έβλαψε και συνέχεια θυμάται το κακό που του έγινε. Ο Θεός όμως αποστρέφεται το μνησίκακο και ο άνθρωπος αυτό χάνει την φιλανθρωπία του Θεού. Η μνησικακία δημιουργεί μια συνεχή ταραχή στον άνθρωπο, ανησυχία και έναν εσωτερικό πόλεμο – πόλεμο δια της φαντασίας. Η μνησικακία είναι μία από τις μεγαλύτερες αμαρτίες.
Η καρδιά του ανθρώπου βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ο θησαυρός του. Στον ουρανό, αν ο θησαυρός του είναι η βασιλεία του Θεού, ή στην γή, αν ο θησαυρός τους είναι τα διάφορα «πλούτη». Η φιλαργυρία είναι μέθη ακόρεστη. Η ψυχή καταντά σκοτεινή, έρημη, αισχρή και δύσμορφη. Κάνει τον άνθρωπο προδότη και ιερόσυλο. Ρίζα όλων των κακών η φιλαργυρία και σκοτάδι που δεν αφήνει τον άνθρωπο να δεί τον κόσμο ακριβώς όπως είναι. Η φιλαργυρία είναι πλεονεξία και, όπου πλεονεξία εκεί κάθε κακό. Γι αυτό η αποφυγή ελεημοσύνης είναι φιλαργυρία και απανθρωπιά.
Με τον αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με πίστη, νηστεία, αμνησικακία αποφεύγουμε την δουλεία στην αμαρτία και πορευόμαστε προς την λαμπρή ημέρα της Αναστάσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου