Περί Μυστικού Δείπνου

Περί Μυστικού Δείπνου

Ο Χριστός με τον Μυστικό Δείπνο ήθελε να καταδείξει δύο πράγματα: Τον αποχαιρετισμό από το γήινο σώμα Του και την μόνιμη σύνδεση με τους μαθητές Του,σαν πνεύμα . Σαν σύμβολα διάλεξε το ψωμί και το κρασί . Έκοψε μια φέτα ψωμί σε κομματάκια και το μοίρασε στους μαθητές Του, λέγοντας : “ Πάρτε το και φάτε το.Αυτό είναι το σύμβολο του σώματός μου. Κάντε το εις μνήμην του θανάτου μου “ Μετά έβαλε κρασί στην κούπα,που σήμερα ονομάζουμε δισκοπότηρο και έδωσε στον καθένα να πιει, λέγοντας : “ Αυτό είναι το σύμβολο της νέας μας ένωσης,μετά τον θάνατό μου, καθώς το κρασί συμβολίζει το αίμα μου που θα χυθεί για σας “ Έτσι λοιπόν, όπως το ψωμί έγινε κομματάκια, έτσι και το γήινο σώμα του, μετά από λίγες μέρες, κομματιάστηκε και βρήκε τον θάνατο. Και έτσι όπως έτρεχε το κρασί όταν το πίνανε, έτρεξε και το αίμα Του, όταν τον σταυρώσανε . Η λειτουργία λοιπόν του Μυστικού Δείπνου, είναι το σύμβολο της πνευματικής ένωσης του Χριστού με τους μαθητές Του. Με ένα κομματάκι ψωμί και με μια γουλιά κρασί που ήπιανε οι μαθητές Του, ολοκληρώθηκε μια ένωση . Ο Χριστός ήθελε να είναι οι μαθητές Του ενωμένοι για πάντα μαζί Του,αλλά και μεταξύ τους,με αγάπη . Ο Χριστός εκείνο το βράδυ προσευχήθηκε για τους μαθητές Του,να είναι ενωμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους, αλλά και να νιώθουν αγάπη για Εκείνον, τον Δάσκαλό τους και να είναι πάντα ενωμένοι με Αυτόν, σαν ένα σώμα, του οποίου η κεφαλή είναι ο Χριστός και τα μέλη οι μαθητές Του . Ο Χριστός ήθελε οι μαθητές Του να θυμούνται για πάντα εκείνο το βράδυ του Μυστικού Δείπνου, που για αυτούς δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα αποχαιρετιστήριο δείπνο . Να μην ξεχάσουν ποτέ ότι ήταν ένας δείπνος αγάπης . Και έτσι θα πρέπει να ήταν και κάθε δείπνο στο οποίο θα συμμετείχαν στο μέλλον . Δείπνο αγάπης προς τον Θεό και τους συνανθρώπους τους, αλλιώς θα ήταν σαν να κορόιδευαν τον ίδιο το Χριστό . Αυτή είναι η αληθινή ερμηνεία του Μυστικού Δείπνου και η αναγκαιότης της επανάληψης της λειτουργίας αυτής στην εκκλησία . Παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι στο πέρασμα των αιώνων, διαμορφώσανε τη διδασκαλία του Χριστού,μέσω της εκκλησίας,θεωρώντας , ότι με το να μοιράσει ο Χριστός στους μαθητές Του το ψωμί και το κρασί , μοίρασε το πραγματικό, το ζωντανό σώμα και αίμα του, παύοντας να θεωρούν το ψωμί και το κρασί, ως σύμβολα και μόνον, ο χριστός εννοούσε . Και πρεσβεύουν, ότι μόλις ο ιερέας δώσει στον πιστό ψωμί και κρασί, η μεταβολή σε σώμα και αίμα Χριστού, γίνεται εσωτερικά . Αυτό είναι μια μεγάλη ανοησία, διότι αν αυτό πραγματικά συνέβαινε , θα έπρεπε το πρόσωπο του Χριστού, την ίδια στιγμή,να ήταν παρόν τόσες φορές, όσες και οι μαθητές του. Ο Χριστός παρ ευρίσκετο στον Μυστικό Δείπνο, μπροστά στους στους μαθητές Του- Αποστόλους , με ανθρώπινη μορφή .Όταν λοιπόν η εκκλησία λέει, αυτό είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού και όχι τα σύμβολα, θά 'πρεπε κάθε κομμάτι που μοιράζεται να είναι και σώμα Χριστού . Κανένας άνθρωπος ή πνεύμα, ακόμα και ο ίδιος ο Θεός, δεν μπορεί να πολλαπλασιαστεί . Δεν μπορεί κανείς σαν προσωπικότης να βρίσκεται την ίδια στιγμή, σε διαφορετικούς τόπους . Δεν μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο και ταυτόχρονα να μένει κανείς ο ίδιος . Ο Χριστός δεν ήταν δυνατόν να κάθεται σαν άνθρωπος μαζί με τους Αποστόλους και συγχρόνως να μοιράζεται το σώμα του και το αίμα του και τούτο γιατί δεν μπορούσε να τρώει τον ίδιο του τον εαυτό , να λειτουργεί,δηλαδή, ως κανίβαλος, σύμφωνα με την άποψη της εκκλησίας