Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ.

Η ανάσταση του Χριστού στη ψυχή μας

Θεός καθόλου δεν χωρίστηκε όταν

κατέβηκε εκεί, και αμέσως ανέστη εκ

των νεκρών κι έπειτα ανήλθε στους

ουρανούς με δόξα πολλή και με

δύναμη, έτσι τώρα συμβαίνει και μ’

εμάς: Όταν δηλαδή εμείς εξερχόμαστε

από τον κόσμο και εισερχόμαστε στο

μνήμα της μετανοίας και ταπεινώσεως

διά της μιμήσεως των παθημάτων του

Κυρίου, ό ίδιος ο Χριστός κατέρχεται

από τον ουρανό, εισέρχεται στο σώμα

μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις

ψυχές μας και τις ανασταίνει από τον

πνευματικό θάνατο, στον οποίο

ομολογουμένως μέχρι τότε ήταν

παραδομένες. Και τότε παρέχει τη

δυνατότητα σ’ αυτόν που έτσι

αναστήθηκε μαζί με τον Χριστό, να

βλέπει τη δόξα της μυστικής του

αναστάσεως.

λλ’ ας δούμε λοιπόν, αν θέλετε,

κι ας εξετάσουμε προσεκτικά

ποιο είναι το μυστήριο της

αναστάσεως του Χριστού και Θεού

μας, το οποίο πάντοτε συντελείται

μέσα μας μυστικά, εάν θέλουμε, και

πώς ο Χριστός θάπτεται μέσα μας σαν

σε μνήμα και πώς ενώνεται με τις

ψυχές μας και ανίσταται,

ανασταίνοντας κι εμάς μαζί με τον

εαυτό του. Αυτός άλλωστε είναι και ο

σκοπός της παρούσης ομιλίας.

Ο Χριστός και Θεός μας

κρεμάστηκε επάνω στον σταυρό και

κάρφωσε σ’ αυτόν την αμαρτία του

κόσμου. Και αφού γεύθηκε τον θάνατο,

κατήλθε στα κατώτατα μέρη του Άδη.

Όπως ακριβώς λοιπόν, αφού ανήλθε

πάλι από τον άδη, εισήλθε στο

άχραντο σώμα του.

Για ποιους λόγους πρέπει να χαιρόμαστε

Όταν αποξενωθήκαμε από το Θεό,

εξαιτίας της αμαρτίας, πάλι μας έφερε

κοντά Του και μας έκανε οικείους Του

και μας ελευθέρωσε από την ατιμωτική

δουλεία της αμαρτίας με το αίμα του

μονογενούς Υιού Του. Ελπίδες

αναστάσεως, απολαύσεις αγγελικών

αγαθών, ή ουράνια βασιλεία, τα αγαθά

που μας υποσχέθηκε και τα οποία ούτε

ο νους ούτε ο λόγος μπορούν να

παραστήσουν, όλα αυτά μας έχουν

δοθεί ( από το Θεό).

Πώς λοιπόν αυτά να μη

δημιουργούν χαρά συνεχή και

αδιάκοπη και να μην τα θεωρούμε ότι

είναι ικανά να φέρουν διαρκή

ευφροσύνη (σκιρτήματα χαράς).

ρθαμε στην ύπαρξη και τη ζωή

ενώ δεν υπήρχαμε.

Δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την

εικόνα του Δημιουργού. Έχουμε νου

και λογικό που συμπληρώνουν τη φύση

μας με τα οποία γνωρίσαμε το Θεό.

Και όταν με αυτά εξετάζουμε

προσεκτικά τα κάλλη της φύσεως,

διαβάζουμε και αναγνωρίζουμε, σαν

να είναι γράμματα βιβλίου, τη μεγάλη

πρόνοια και σοφία του Θεού σε όλα

τα δημιουργήματα. Έχουμε τη

δυνατότητα να διακρίνουμε το καλό

από το κακόκαι από την ίδια τη φύση

έχουμε διδαχθεί να εκλέγουμε ό,τι

μας συμφέρει και να αποστρεφόμαστε

το βλαβερό.

 Ας αγαπήσουμε την ειρήνη με όλους, μικρούς και μεγάλους. Αυτή η ειρήνη θα

μας προφυλάξει από το μίσος, μόλις τούτο μας επιτεθεί.

- Όποιος ασθένησε, αυτός γνώρισε την αξία της υγείας.

- Όποιος στεφανώνεται, δοξάζεται γιατί νίκησε τους εχθρούς του βασιλέως του.

- Η μελέτη που γίνεται με φόβο Θεού προφυλάσσει την ψυχή από τα πάθη, ενώ

τα κοσμικά λόγια την σκοτίζουν από το φως των αρετών.

- Η προσκόλλησης στα υλικά ταράσσει τον νου και την καρδιά, ενώ η περιφρόνησής

τους ανακαινίζει και τον νου και την καρδιά.

- Η απόκρυψης των κακών λογισμών φανερώνει ότι επιδιώκεις την τιμή του

κόσμου και την μάταιη δόξα του, ενώ η πρόθυμη εξομολόγησής των στους

πνευματικούς πατέρες τούς απομακρύνει.

- Πρώτη από όλες τις αρετές είναι η ταπεινοφροσύνη, ενώ πρώτη από όλες τις

κακίες είναι η γαστριμαργία.

- Αποκορύφωμα των αρετών είναι η αγάπη, ενώ αποκορύφωμα των κακιών είναι

η αυτοδικαίωσις.

- Η προσοχή στο να μη πληγώσεις τη συνείδηση του πλησίον, γεννά την

ταπεινοφροσύνη.

- Η έλλειψης της αυτομεμψίας μας κάνει να μην έχουμε υπομονή την ώρα της

οργής.

Η τελεία παράδοσις της ψυχής στα χέρια του Θεού προξενεί την ατάραχη

υπομονή των ύβρεων και προφυλάσσει τα δάκρυα από την φθορά των ανθρωπίνων

τιμών.

Όπως το σκουλήκι κατατρώγει και αφανίζει το ξύλο έτσι και η κακία σκοτίζει την

ψυχή από το φως των αρετών.

Η προσοχή στα λόγια του Θεού γεννά

στην ψυχή τον θείο φόβο, ενώ η

περιφρόνησης της φωνής της

συνειδήσεως διώχνει μακριά από την

καρδιά τις αρετές.

- Η αγάπη προς τον Θεό ελευθερώνει

την ψυχή, ενώ η έλλειψης θείου φόβου

την υποδουλώνει.

- Η προσοχή στα λόγια και η συνετή

σιωπή υψώνει τον νου προς τον Θεό, ενώ

η πολυλογία γεννά την ακηδία και την

μανία.& ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ......& ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ.